लिम्बुवानको इतिहास
विकिपेडियाबाट, नि: शुल्क ज्ञानकोश
लिम्बुवानको इतिहास (नेपाली: लिम्बुवानको ई घटना) यसका छिमेकीहरूसँग लिम्बुवानको नजिकको अन्तरक्रियाको विशेषता हो; स्वतन्त्र र अर्ध-स्वतन्त्र नियम यसको अधिकतर समयको लागि स्वायत्तता द्वारा विशेषता।
नेपाल सरकारको पाठ्यपुस्तकहरुमा लिम्बुवान र उनको इतिहासको कुनै कभरेज थिएन, जसमा काठमाडौं उपत्यका (जसलाई नेपाल उपत्यका वा साधारण नेपाल पनि भनिन्छ) को इतिहासमा केन्द्रित गरिएको छ। यद्यपि लिम्बुवान अहिले नेपालको भाग हो तर यो १ it7474 सम्म स्वतन्त्र थियो; अहिले पनि लिम्बुवानको इतिहास यसको धेरैजसो मानिसहरूलाई थाहा छैन। नेपालको स federal्घीयता र स्वायत्तताको वर्तमान परिप्रेक्षमा लिम्बुवान र नेपाली नागरिकहरू गोर्खाका राजाले समाहित गरेका सबै क्षेत्रहरू लिम्बुवान एक मात्र त्यस्तो क्षेत्र थिएन जुन वास्तवमा साम्राज्यको माध्यमबाट नेपाल राज्यमा समाहित भएको थियो। गोर्खा-लिम्बुवान लिम्बुवानको दश राज्यका राजाहरू र तिनीहरूका मन्त्रीहरूसँग सन्धि। सन्धिको शर्तमा लिम्बुवान र उनका राजाहरूले नेपालका राजालाई आफ्नो राजाको रूपमा स्वीकार्ने छ र उही नेपाली झण्डामुनि रहिरहने थियो, तर लिम्बुवान र उनका जनताहरू नेपालको राज्यबाट हस्तक्षेप नगरी पूर्ण स्वायत्त हुनु पर्ने थियो। यद्यपि शाह वंशको अवधिमा लिम्बुवान बिस्तारै यसको मूल सन्धि अधिकार हरण गरियो। त्यसकारण आज लिम्बुवानका जनता नेपालमा स federal्घीयताका सबैभन्दा मुखर समर्थकहरू हुन्।
सामग्री [लुकाउनुहोस्]
१ पूर्व ईतिहास
२ भौउपुतहंग वंश
B बाजदेव राजवंश
Eight आठ राजाको युग
Ten दश लिम्बु राजाहरूको युग (––०-११60०))
Limb लिम्बुवानका १० राजाहरू
The लासाhang राजवंशको युग
King राजा सिरिजुंगाको युग (––०-15 १15)
Sir राजा सिरिजुंगा पछि दश राजाहरूको अवधि
१० साla्लाइ dyn राजवंश राजाहरू
११ विभाजित लिम्बुवानको युग (१ 160० – -१7474१)
१२ पूर्वी र उत्तरी लिम्बुवानमा नामग्याल राजवंशको युग (१––१-१– of1१)
१ western पश्चिम र दक्षिणी लिम्बुवानमा सेन राजवंशको युग (१ 160० -17 -१69))
१ Limb लिम्बुवानमा शाह वंशको युग
१ The गणतन्त्र युग र अब लिम्बुवानमा
१ Limb लिम्बुवानको भविष्य
१ Re सन्दर्भ
१.1.१ पुस्तकालय
१ also यो पनि हेर्नुहोस्
पूर्व ईतिहास [सम्पादन]
मानवविज्ञानविद् तथा इतिहासकारहरूको दाबी छ कि जीवाश्म रेकर्डले देखाउँदछ कि मानिसहरू करिब -०-4040 हजार वर्ष पहिले नेपालमा बसोबास गर्छन्। लिम्बुवान र पूर्वी नेपालका पहिलो मान्छेहरू पनि त्यो समूहमा हुन सक्थे। पहिलो व्यक्ति स्थायी रूपमा बस्ने र लिम्बुवानलाई उनीहरूको घर बोलाउने किरन्ट मान्छेहरू थिए। यी मंगोलियनहरू पूर्वबाट असम उपत्यकाबाट र 6--8 हजार वर्ष अघि नेपालमा बसाइँ सरेका थिए भनेर विश्वास गरिन्छ। तिनीहरूले खेती परिवर्तन गर्ने अभ्यास गरे र तिनीहरूका पाल्तु सुँगुरहरू र अन्य जनावरहरू सँगै तल्लो, तातो डाँडाहरूसँगै लगे। उही व्यक्तिहरू पश्चिमी नेपालमा बसाइँ सरे र अन्ततः काठमाडौं उपत्यकालाई कब्जा गरे कि नेपाली इतिहासको पहिलो किरन्ट सभ्यता स्थापना गर्न। तिनीहरूले तिब्बतो-बर्मन एन्स्टस्ट्रीको भाषा बोले र एनिमिक धर्मको अभ्यास गरे।
भाऊपुताहंग वंश [सम्पादन]
लिम्बुवानका राजा भाऊपुताहut - लिम्बुवानको पहिलो स्वतन्त्र राजा (पूर्व .80० ईसापूर्व)
राजा जितेस्ति ई.पू. around80० को बीचमा मध्य नेपालमा सातौं किरन्ती राजा बने। वर्तमान लिम्बुवान क्षेत्रमा राजा जितेस्टीको नेतृत्वमा किरात प्रमुखहरू उनको विरुद्ध विद्रोह गरे र उनलाई आफ्नो मालिकको रूपमा देख्न छाडे। त्यस अवधिमा सबै किराना प्रमुखहरूले मौद्रिक श्रद्धांजलि तिर्ने गर्थे र काठमाडौं उपत्यकाका किराँत राजाहरूलाई सैन्य सेवा दिन्थे। यो प्रणाली मध्ययुगीन युरोपमा सामन्ती प्रणाली जस्तै थियो। विद्रोह पछि, पूर्वी नेपालका किरात प्रमुखहरूले भाऊपुताहhangलाई आफ्नो नयाँ राजा चुने। राजा भाऊपुताहhangले फडेपमा आफ्नो राजधानी निर्माण गरे र पूर्वी नेपालमा शासन गरे जुन वर्तमान लिम्बुवान हो।
मध्य नेपालमा किराँत राजवंशका राजाहरू थिए, जबकि पूर्वी नेपालमा लिम्बुवान पनि किराँत वंशका राजाहरू (वर्तमान वर्तमान किराँत लिम्बू जनताका पुर्खाहरू) द्वारा शासन गरिएको थियो। राजा भाऊपुताहhang लिम्बुवान र नेपालको पूर्वी भागमा प्रख्यात थिए भने राजा जितेस्ति काठमाडौं उपत्यकामा सिंहासनमा विराजमान थिए।
लिम्बुवान / पूर्वी नेपाल (राजा bat१7 ईसापूर्व) को राजा पार्बटक
राजा भाऊपुताहhangका वंशका, राजा पार्बटक राजा जीतेहा ofका छोरा थिए र Limb१7 ईसापूर्व लिम्बुवानमा शासन गरे। त्यस अवधिमा राजा पर्बटका हिमालयन क्षेत्र र वर्तमान नेपालको सबैभन्दा शक्तिशाली राजा थिए। राजा पर्बतक मगधका चन्द्र गुप्ता मौर्यसँग गठित थिए र नान्डको राज्यमा उनको सैन्य अभियानमा उनलाई सहयोग गरे। उनको बुवा राजा जितेको शासनकालमा अलेक्ज्याण्डरले भारतमा आक्रमण गरे र उनको राज्य पंजाब र सिन्धमा स्थापित गरे। राजा पर्बतकले राजा चन्द्र गुप्ता मौर्यलाई पंजाब र सिन्धदेखि टाढा ग्रीक सत्राप्स सेल्युकस (सैनिक गभर्नर) लाई भगाउन सहयोग गरे। राजा पार्बतकको चन्द्र गुप्तालाई सहयोगका लागि उनले राजा पर्बतकलाई उत्तरी बिहारमा जग्गा दिए र धेरै किराँती मानिसहरू उत्तरी बिहारमा बसाई सरे। ती मधेस किरात मानिस, वा काशी गोत्रको लिम्बस भनेर चिनिन्थे। राजा पर्बतक ह्या Hangलाई मगध इतिहासकारहरूले पनि मौर्य सम्राटको सहयोगीको रूपमा उल्लेख गरेका छन्।
लिम्बुवान / पूर्वी नेपाल (राजा १२ 125 ई.पू.) को राजा सम्युक
राजा पर्बतकको सात पुस्ता पछि राजा सम्यक लिम्बुवान / पूर्वी नेपालको सिंहासनमा बसे। उनी मधेशिया किरात मानिस (राजा पर्बतकको समयमा बिहारमा बस्नेहरूको सन्तान) बीचमा अलोकप्रिय थिए। बाजदेवहंगको नेतृत्वमा मानिसहरूले राजा साम्युकको बिरूद्ध विद्रोह गरे र उनको पतन गरे। किराना प्रमुखहरूले बाजदेवलाई लिम्बुवाank्कको नयाँ राजा चुने।
बजदेव वंश [सम्पादन]
लिम्बुवानका राजा बाजदेवोहंग (c। १२ BC ईसा पूर्व)
लिम्बुवान क्षेत्रका किरात जनताको क्रान्ति पछि यस क्षेत्रका किराना प्रमुखहरूले विद्रोही नेता बाजदेवोहंगलाई आफ्नो राजा चुने। उनले लिबangमा आफ्नो राजधानी बनाए र आफ्नै राजवंश सुरु गरे। उनको पछि राजवंशका बाह्र राजाहरू पनि थिएः
राजा Sangkhadeo म
राजा सांगाखादेव दोस्रो
राजा देवपावर
राजा भिचुक
राजा घhang्गटुक
राजा Sotumhang
राजा लिमडung्ग
राजा लिजेहा
राजा मापुुनह
राजा Dendehang
राजा कुंडुंगजापा
लिम्बुवानका राजा कुन्डुंगजापा
बाजदेव राजवंशको अन्तिम राजाका चार छोराहरू थिए: मुन्धुge्गे, सन्धुge्गे, केन ह Hang्ग र कोचु ह्या Hang। भनिन्छ कि कोचु ह्या Hang उत्तर बंगालमा बसाई सरे र उनको आफ्नै राज्य कोचपिगुरु स्थापना गरे जहाँबाट कोच भन्ने शब्द आएको हो। राजा कुंडुंगजपाको मृत्युपछि लिम्बुवान अराजकता र अराजकतामा पर्यो र प्रत्येक प्रमुखले आ-आफ्नै ठाउँमा स्वतन्त्र रूपमा शासन गरे।
आठ राजाको युग [सम्पादन गर्नुहोस्]
बाजदेव राजवंशको अन्तिम राजाको समयदेखि लिम्बुवानमा आठ प्रमुख र उनीहरूका सन्तान थिए। तिनीहरूमध्ये कोही पनि सबैलाई वशमा राख्न पर्याप्त शक्तिशाली भएनन् र कोही पनि प्रतिष्ठानमा आएनन्। यस अवधिमा, मानिसहरू लिम्बुवान क्षेत्र र त्यहाँबाट बसाई सरेका थिए र एडी century शताब्दीतिर, चीन र बर्माको शान-मकवान क्षेत्रका मानिसहरुको समूह भारतको असम र अन्ततः नेपालको लिम्बुवान क्षेत्रमा बसाई सरे। लिम्बुवानका मूल किरनहरू, तिब्बतबाट आएका आप्रवासीहरू, बिहार क्षेत्रबाट मंगोलहरू र जनजातिहरू र अन्तमा शान-मकवानका आप्रवासीहरूले लिम्बुवान र लिम्बू संस्कृतिको राष्ट्रियताको नयाँ राष्ट्रको जन्म गरे।
लिम्बुवानमा किरन्ती जनताको क्रान्ति
आठ किराँटी प्रमुखहरूको शासनको पछिल्ला वर्षहरूमा लिम्बुवानको जनसंख्या बढ्यो र परिवार संख्या बढ्दै गयो। यो खतरा हो भन्ने महसुस गर्दै ती आठ शासकहरूले मानिसहरूलाई दबाउन थाले। जब शान मोक्वान मान्छे (लिम्बुवानमा भर्खरको आप्रवासी) को सन्तान हुन सकेनन उनीहरूले आठ जना सेनापतिलाई उखाल्ने योजना बनाए। उनीहरूले अम्बे पोजोमामा भेटे र आठ प्रधानको बिरूद्ध विद्रोह गर्ने निर्णय गरे। विद्रोही नेताहरूले तीन ढु stone्गा खम्बा खडा गरे र वरिपरि तीन आम रूखहरू रोपे। पवित्र पानी छर्के पछि, विद्रोही नेताहरू र विद्रोही सेनाले सबैले अत्याचारी शासकहरूसित लडाईं गर्नेछन् र शासकहरूलाई कुट्ने सम्म घर फर्कने छैनन भनी शपथ लिए। अम्बे पोजोमाको भेट हुने ठाउँ अहिलेसम्म रहेको छ र आठ प्रमुखको लडाई त्यसबेलादेखि लिम्बु मुन्धुममा समाहित छ।
उनीहरूको देशमा विद्रोह भइरहेको थाहा पाए पछि; आठ शासकहरूले आफ्नै सेना खडा गरे र जनसंहार गर्न र शान-मोक्वान वंशका मानिसहरूलाई विस्थापित गर्ने उद्देश्यले। लिम्बुवानका आठ शासक र लिम्बुवानको विद्रोही बीच ठूलो गृहयुद्ध सुरु भयो। विद्रोहीहरूले आठ गाउँहरूमा आठ शासकहरूको सेनालाई हराए। आठै शासक या त मारिए या लिम्बुवान क्षेत्रबाट पछाडि दियो।
दस लिम्बु राजाहरूको युग (––०-११60० [) [सम्पादन गर्नुहोस्]
यसरी एकता र सामर्थ्यका साथ शान मोक्वान मूलका किरान जनताले आफ्ना शासकहरूलाई पराजित गरे। उनीहरूको जीत पछि, विद्रोही नेताहरू फेरि उनीहरूको पवित्र ठाउँमा अम्बे पोजोमा भेला भए। नेताहरूले उत्तरी सीमा तिब्बतमा, बिहारको जलालगढ़को दक्षिणी सीमा, तीस्ता नदीको पूर्वी सीमा र दुधकोशी नदीको पश्चिमी सीमालाई निश्चित गरे। पछि लिम्बुवानको सिमाना पश्चिममा अरुण नदी र पूर्वमा कञ्चनजung्ग पर्वत र मेची नदीमा टु .्गियो।
विद्रोही नेताहरूको बैठकले भर्खरको अधिग्रहित देश लिम्बुवानको नाम राख्ने निर्णय गर्यो किनकि यो धनुष र एरोको बलले जितेको थियो (लि = "धनु", लिम्बु भाषामा अम्बु = "अधिग्रहण")। उनीहरूले लिम्बुवानलाई दश जिल्ला वा राज्यमा बाँड्ने निर्णय गरे र प्रत्येक राज्यमा दश राजाहरू राख्ने निर्णय गरे। उनीहरु लिम्बुवानलाई कुनै पनि बाह्य खतराबाट जोगाउन सबै दश राज्यका सैन्य सहयोग प्रदान गर्न सहमत भए। उनीहरूले आफ्नो राष्ट्रियताको नाम परिवर्तन गरे। सुरुमा लिम्बुवानका राजाहरूलाई मात्र लिम्बस भनिएको थियो र लिम्बुवानका मानिसहरूलाई याख्थुba्बा पनि भनिएको थियो तर समय बित्दै जाँदा लिम्बुवानका मानिसहरूले आफूलाई लिम्बु भन्न थाले। यसरी लिम्बु र याक्थुung्बा शब्द समानार्थी भयो।
लिम्बुवान इतिहासको यो अवधि नेपाल उपत्यकाको लिच्छवी र मल्ल राजवंश कालसँग मिल्छ।
दश शासकहरू, तिनीहरूका राज्यहरू र किल्लाहरू।
सामलुपी साम्बा ह्या Hang - ताम्बरका राजा (उसको राजधानी ताम्बर यियोक)
सिसियेन शेरि Hang ह्या Hang - मेवा र माइवा राज्यहरूका राजा (उनको राजधानी मिरिंगदेन यियोक)
थोक्टोस्को एंग्बो ह्या Hang - अथ्रायाका राजा (उनको राजधानी पोमाजो))
थिन्डोलung्ग खोक्या ह्या Hang - याang्वारोकका राजा (उनको राजधानी Hastapojong Yiok)
ये nga so पापो ह्या - - पनथरका राजा (यशक र फेदिममा उसको राजधानी)
शेंगसेनगम फेदाप ह्या Hang - फेडापका राजा (पोक्लाबंगमा उसको राजधानी)
मुंग ताई ची इमाई ह्या Hang - इलामका राजा (फकफोकमा उसको राजधानी)
सोयाक लाधो (चेजोंग) ह्या - - मिक्लुung (चौबेसे) को राजा (श Shang्गुरी यिओकमा उसको राजधानी)
Tappeso Perung Hang - Thala को राजा (थाला Yiok मा आफ्नो राजधानी)
टाकलung्ग खेवा ह्या Hang - चेतरका राजा (चामलिंग चिमलि Y यियोकमा उसको राजधानी)
लिम्बुवानका दश राजाहरू [सम्पादन गर्नुहोस्]
राजा मुंग मावरोंग ह्या Hangसातौं शताब्दीको सुरूमा, राजा मुंग मावरो Hang ह्या Hang लिम्बुवानको तराई भूमिमा (वर्तमान सुनसरी, मोर and र झापा क्षेत्र) प्रख्यात भए। उनले विराटनगरको पूर्वमा र Bi्गलीको वर्तमान ज Ran्गलको क्षेत्र खाली गरे र त्यहाँ एउटा शहर बनाए। लिम्बुवानका दस जना राजाले इलामको राज्य र बोधे (चौबिसे) को माध्यमबाट तराई भूमिमा प्रभुत्व जमाएको हुनाले उनीहरूले एउटा सामूहिक लिम्बुवान सेना भेला गरे र रli्गली क्षेत्रका राजा माउरोongको खोजी गरे।
माउरोong तिब्बत गए र खम्पा जong्गमा शरण लिए, तर उनलाई अझै लिम्बुवानमा शासन गर्ने महत्वाकांक्षा थियो। जब लिम्बुवानमा दश राजाले शासन गर्थे र जब राजा माउरोong प्रख्यात भए, तब तिब्बतमा राजा स्रong्ग तसेन गेम्पोले शासन गरे। माउरोongले तिब्बती राजा स्रong्ग तसेन जेम्पोसँग सहयोग गरे, खम्पा जong्गको भूटिया जनजातिलाई उनीहरूको सहयोगमा पुर्याए र उत्तरबाट लिम्बुवानमा आक्रमण गर्ने योजना बनाए। राजा माउरोongले लिम्बुवानलाई आक्रमण गरे, लिम्बुवानका दशजना राजाले उनीहरूको फौज ल्याए र हतिया, वालुung्गचung र ताप्की हिमालयमा हुँदै निर्णायक युद्ध लडे। लिम्बुवानका दश राजाहरू हराए र राजा माउरोong लिम्बुवानको शासक भए। लिम्बुवानका दश राजाहरूले अझै पनि मूल मु places्ग माउरोungको अधीनमा रहेका आफ्ना मूल स्थानहरूमा शासन गर्न जारी राखे।
राजा माउरong्गले किराँतका मानिसहरुमा "नामबान" भन्ने चाड पनि शुरु गरे, जहाँ हरेक वर्ष डिसेम्बरको अन्तिम सातामा मानिसहरूले फसल संकलन मनाउँदछन्।
राजा माउरोongको कुनै पुरुष उत्तराधिकारी थिएन, त्यसैले उनी मरेपछि उनका एक जना मन्त्रीले राजा मोक्वान सैन बने। छोटो अवधिको पछि राजा उबा ह्या Hang लिम्बुवान क्षेत्रमा प्रसिद्धीमा आए।
लासाhang वंशको युग [सम्पादन]
किंग उबा ह्या Hang (ruled 84 – -–65 ruled शासित)
राजा मावरोंगको मृत्युपछि उबा ह्या Hang शक्तिशाली र लिम्बुवान क्षेत्रमा प्रख्यात भए। उनले राजा मोक्वान सैनको अधीनमा रहेको लिम्बुवान क्षेत्रलाई नियन्त्रण गरे र राजा भए। उनी लिम्बु जनतामा नयाँ विश्वास ल्याउन र किरान्त मुन्धुम धर्ममा परिवर्तन ल्याउनका लागि परिचित छन्। उनले आफ्ना प्रजालाई टेगरा निing्गवाफुमाng्गको महान् आत्मालाई फूल र फलफूलको पूजा गर्न सिकाए, तर रगतको बलिदान दिएनन्।
उनले इलाममा चेम्पोजो fort्ग किल्ला र दरबार बनाए। उनले लिong्गु पूर्वज देवी युमास्मामng्ग र सर्वोच्च देवता टेगरा निaf्गवाफुमा of्गको सम्मानमा प्रत्येक तीन बर्षमा आयोजना गरिएको टोong्ग सम टो Nam नामको पर्वको परिचय दिए। यो टोong सम टong्ग नाम महोत्सव अझै पनी नेपालको पञ्थर जिल्लामा आयोजित हुन्छ र यसलाई नेपाली भाषामा त्रिशाला पूजा भनिन्छ।
किंग माबो हैंग (शासन 8––-–80०)
लिम्बुवानमा राजा माबो ह्याba आफ्नो बुबा राजा उबा ह्या succeededको स्थानमा आए। उनले लिम्बुवानलाई १ years बर्षसम्म थक्थक्कुम माबो ह्या Hangको उपाधि दिए। उनी लिम्बुवानमा राम्ररी सम्मान र परिचित थिए र धेरैले उनलाई भगवानको पुनर्जन्म हो भनेर पनि विश्वास गर्थे। उनले आफ्नो राजधानी इलामको चेम्पो जोंगबाट पञ्चथरको यासोक जोंगमा लगे।
राजा मुडा ह्या Hang
माबोको मृत्युपछि उनका छोरा मुंगले राजगद्दीमा सफल भए, तर उनी एक कमजोर राजा थिए र आफ्ना बुवा र हजुरबुबाको बिरूद्ध उनी दस लिम्बुवानका सबै शासकहरूलाई वशमा राख्न सक्षम भएनन्। लिम्बुवानका दश शासकहरूले आफ्नै जिल्लामा स्वतन्त्रताको घोषणा गरे र स्वतन्त्र शासन गर्न थाले। लिम्बुवानमा अराजकता र अराजकता व्याप्त थियो किनकि शासकहरू र कुल समूहले लिम्बुवान माथि आफ्नै प्रभुत्व स्थापित गर्न खोजेका थिए। यसरी लिम्बुवान विभाजित भयो र लासा वंशका राजाहरू केवल पाँचथर क्षेत्र र दक्षिणी लिम्बुवानका राजाहरू भए।
किंग वीडो ह्या Hang
लिम्बुवानको अव्यवस्था र एकीकरणमा, राजा मुदा ह्या hang आफ्नो छोरा विडो ह्या by द्वारा सफल भए। उनले पानथारको हेलंग दरबारबाट शासन गरे। पाँचथर जिल्लामा राजा मुदा ह्या Hang नेम्वाang ह्या hang प्रमुखसँग लडाई गरिरहेका थिए, उही प्रमुख राजा राजा ह्याoसँग लडे। जब प्रमुख नेम्वाang ह्या hangले पराजित गर्न असफल भए उनले राजा वेदो ह Hang्गको हत्याको षडयंत्र रचे, उनले हेलेंग दरबारको नजिक हुन आफ्नी बहिनी दालिमालाई विवाह वीडो ह्या Hangसँग विवाह गरे। राजा वेदो ह्या Hangलाई उसको शत्रुहरूले मारे जब उनी सुतिरहेका थिए। नेम्वाang प्रमुखकी बहिनी रानी डालिमा हत्याको बखत राजा बुडोको बच्चाबाट गर्भवती भइन्। मुख्य पाथो Hang ह्या Hang वर्तमान पञ्चथर क्षेत्रको शासक हेल palace्ग दरबारको सिंहासनमा विराजमान थिए। रानी दलिमाले हेलांग दरबार छोडिन् र इलामको चेम्पोजो palace्ग दरबारमा बस्न गए। राजा उबा ह्या Hang द्वारा निर्मित लासांग राजवंश राजाहरूको पैतृक घर चेम्पोजोंग दरबार थियो।
किंग चेम्जो Hang ह्या Hangलासा राजवंशको पाँचौं राजा राजा चेमजो Hang ह्या Hang थियो। ऊ ईलामको चेम्जो palace्ग दरबारमा जन्मेको थियो जहाँ उसको आमा बस्नुहुन्थ्यो। जब उहाँ जन्मनु भएको थियो उसकी आमाले उनको छोरीको रूपमा लुगा लगाएर भेष बदली गरिन् भन्ने डरले कि मुख्य पाठोong ह्या Hang्गका मान्छेहरू आएर उनलाई मार्नेछन्। उनले उनलाई भनिन् कि उनका बुबाका शत्रुले उनलाई नष्ट गर्नेछन् यदि तिनीहरूले उहाँको वास्तविक पहिचान पत्ता लगाए भने। उनी एक केटीको भेषमा एक बुद्धिमान र बलियो व्यक्ति हुन थाले। उनकी आमाले उनलाई लिम्बुवानको उत्तरी भागमा आफ्ना पिताको अनुयायीहरूका बारेमा बताउनुभएपछि उहाँ त्यहाँ पुग्नुभयो र प्रमुखहरूसँग गठबन्धन गर्नुभयो। हेलंग दरबारमा सबैले एक जिल्ला प्रमुखको बिहे मनाईरहेको बेला उनले एउटा अचम्मको हमला गरे। हेलंग दरबार कब्जा गरेपछि, उनले त्यहाँ उपस्थित सबैलाई आफ्नो परिचय प्रकट गरे र तिनीहरूले उसलाई साँचो शासक र लेट किंग वेदो ह Hang्गको उत्तराधिकारीको रूपमा स्वीकार गरे। उसको कुनै वास्तविक नाम नभएको र ऊ चेम्जोong्गको पुरानो दरबारमा जन्म भएको हुनाले भेला भएका प्रमुखहरूले उनको नाम चेम्जो Hang ह्या Hang राख्ने निर्णय गरे जुन उसको नाम भयो। उनले फेरि सम्पूर्ण लिम्बुवानलाई एकजुट गर्ने प्रयास गरे र वर्तमान पञ्थर, इलाम, धनकुटा, सुनसरी, मोरrang र झापाबाट विस्तार गर्न सफल भए। ती दिनहरूमा मोरrang सुनसरी, मोरrang र झापाको तराई भूमिहरू मिलेर बनेको थियो, जबकि उत्तरी लिम्बुवान अझै टुक्राहरूमा थिए।
राजा सिरिजुंगाको युग (––०-15 १)) [सम्पादन गर्नुहोस्]
राजा गलिजुung्गा जसले राजा उबा ह्या Hangको समयमा लिम्बुवानको याang्वारोक राज्यमा शासन गर्थे; उभाhang्ग गलीजुung्गाको अवधिमा ओभरलर्ड थियो। राजा मुदा ह्या hang्ग कमजोर भए र राजा गलिजुungका नाति लिम्बुवानको नियन्त्रण हराउन थालेपछि सिरिजुंगा उत्तरी लिम्बुवान क्षेत्रमा सत्तामा आए। राजा सिरिजung्गाका पुर्खाहरूले नेपालमा किराँत युगको अवधिमा काठमाडौं उपत्यकामा शासन गरेका थिए।
उत्तरी लिम्बुवानको एकीकरण
राजा मुदा ह्या Hangको अराजक कालमा, राजा सिरिजुंगा यति शक्तिशाली भए कि सबै लिम्बू प्रमुखहरूलाई उनको वशमा राख्न सकिन्छ।
प्रसिद्ध सिरिजुंगा किल्लाहरू
राजा सिरिजुungले वर्तमानमा तेह्रथुम जिल्लाको सिरजung र सांखुवासभा जिल्लाको चैनपुरमा दुई ठूला किल्लाहरू बनाए। किल्लाहरूलाई सिरजुung्गा किल्ला भनिन्थ्यो, र संरचनाहरूका अवशेषहरू अझै पनि उभिएका छन्।
राजा सिरिजुंगा लिपि
राजा सिरिजुंगा लिम्बसमा सिरिजुंगा लिपिलाई डिभोलप गर्ने र परिचय गराउन पनि जानिन्छ, जुन आज पनि प्रयोगमा छ। मुन्धुम, किराँत लिम्बू धार्मिक ग्रन्थ मुन्धुममा लेखिएको छ कि राजा सिरीजुंगालाई निसममng (लिम्बु शिक्षाका देवता) ले उनको साथ फोकटangलुung्गमा पर्वतमा जान आग्रह गरे। देवीले उनलाई पहाडको सब भन्दा गहिरो गुफामा लगे र त्यहाँ लेखिएका ढु of्गाको पाटी दिए। त्यहाँ उनीसँग ज्ञानको शक्ति पनि थियो। देवीले उनलाई त्यो भाषा कसरी पढ्ने र लेख्ने भनेर सिकाए र आफ्ना मानिसहरूलाई धर्मशास्त्रहरू फैलाउन भने। राजा आफ्नो दरबारमा फर्किए र लिम्बू मानिसहरूलाई लिपि र ज्ञान सिकाउन थाले।
राजा सिरिजुंगाको किपट भूमि प्रणाली राजा सिरिजुंगा आफ्नो प्रख्यात भूमि सुधार कानूनका लागि पनि परिचित छन्। उनले किपत भूमि प्रणाली लागू गरे जसद्वारा उनले जमिनहरू प्रत्येक कुल वा गाउँका प्रमुखहरूलाई बाँडिदिए र उनीहरूलाई आफ्नो जग्गामा पूर्ण अधिकार दिए। प्रमुखका शक्तिहरू उनको सिमाना भन्दा परसम्म फैलिएनन् र प्रमुखले लिम्बुवानको रक्षाका लागि लिम्बुवानका सबै राजाहरूलाई युद्धको समयमा उनको गाउँबाट पूर्ण सैन्य सहयोग पुर्याउने अपेक्षा गरिएको थियो। किपट प्रणालीको एउटा महत्त्वपूर्ण विशेषता यो थियो कि न त मुखियाले न त उनको मानिसहरूलाई न त कुनै जग्गा बेच्नका लागि बेच्न नै अनुमति दिइन्थ्यो न अरु वंशलाई। गैर-गोत्र सदस्यहरूलाई केवल समय अवधिको लागि जग्गा भाडामा लिन अनुमति दिइन्थ्यो र स्थायी जग्गा स्वामित्व लिनु हुँदैनथ्यो। सबै छोराहरू र अविवाहित छोरीहरू बीचमा बराबर भूमि विभाजन गर्नुपर्ने थियो। उनले यो पनि आदेश दिए कि गाउँका सबै प्रमुखले गाउँहरुमा शासन गर्न उनीहरुलाई सहयोग पुर्याउन चार जना सदस्यहरुको चुम्लुung भनिनु पर्छ। प्रमुखले सबै कुल / गाउँ बैठकहरू र चाडहरूको अध्यक्षता गर्नुभयो। उनीसँग पर्याप्त शक्तिहरू पनि थिए जसले गर्दा उनका निर्णयहरूलाई अन्तिम मानिन्थ्यो। राजा सिरिजुंगाको समयदेखि नै लिम्बुवासीहरू आफ्नो जग्गामा विशेष किपट अधिकारहरू उपभोग गर्दै आएका छन्। कसैले किपट जग्गा लिन सक्तैन र भूमि जमिनमा विशिष्ट कुलको थियो। लिम्बुवानका राजा सिरीजुंगाले बनाएको किपत भूमि प्रणालीले नेपालका अन्य किरान्त क्षेत्रहरूमा पनि लोकप्रियता प्राप्त गर्यो। किपट जग्गा प्रणाली किराँत राई, किराँत सुनुवार र तामाngका मानिसहरूले प्रयोग गर्थे। राजा सिरिजुंगा पछि राजा महेन्द्रसम्मका लिम्बुवान क्षेत्रका सबै शासकहरूले लिम्बुवानको किपाट प्रणालीको विशेष कानून र रीतिथितिलाई उनीहरूको राज्याभिषेक हुने बित्तिकै वा ठीकै गर्ने वाचा गरेका थिए।
राजा सिरिजुंगा पछि दश राजाहरूको अवधि [सम्पादन गर्नुहोस्]
राजा सिरिजुंगाको मृत्युपछि लिम्बुवानमा फेरि लिम्बुवान राज्यका दशजना राजाले शासन गरे; यो समयावधि 15 15 १ to देखि १84 las। सम्म चल्यो। 6th औं शताब्दीमा लिम्बुवानको महान् क्रान्ति पछि बनेको दस राज्यहरू सबै त्यस्तै रहे। लिम्बू राष्ट्र, संस्कृति, भाषा र जातीयताको वर्तमान अवस्थाले यस अवधिमा आकार लिएको छ भन्ने विश्वास छ।यस अवधिमा लिम्बुवानको तल्लो भूमि (वर्तमान सुनसरी, मोरrang र झापाको तराई भूमि) सामूहिक रूपमा मो M्ग भनेर चिनिन्छ राजा मुung्ग मावरंग ह Hang्गको समयदेखि नै आफ्नै रूपमा राज्यको रूपमा विकसित भयो। १ 14०० को शुरुवातमा, मोर Kingdom राज्यले इलाम र मिक्लुक बोधे (चौबिसे) को साम्राज्यबाट अभिवादन गर्दछ र आफ्नै शासन गर्न थाल्यो। मोरrang राज्यको सिमाना पूर्वमा कन्काई नदी, पश्चिममा कोशी नदी, उत्तरमा शuri्गुरी किला र दक्षिणमा भारतमा जलाल गढीमा राखिएको थियो। राजा सांगला इ Ing मोरrangको तराईका लिम्बुवान राज्यको पहिलो राजा बन्यो it ०० बर्ष पछि यसको पछिल्लो राजा थियो। उनले लिम्बुवानका अन्य राजाहरूसँग गठबन्धन निर्माण गरे र राम्रो सर्तमा रहे। उनले वरातप्पामा उनको राज्य निर्माण गरे र त्यहाँबाट शासन गरे। राजा स Pun्गला इ Ingको छोरा उनका छोरा पुla्ला इन्ग पछि आयो जसले पछि हिन्दू धर्म परिवर्तन गर्यो र उनको नाम परिवर्तन गरेर अमर राया इन्ग राखियो।
सांगालाइ dyn राजवंश राजाहरू [सम्पादन गर्नुहोस्]
राजा सांगला ई Ing्ग (राज वंशको पहिलो राजा)
राजा पुg्ला इन्ग (अमर राया इन्ग बने)
राजा कीर्ति नारायण राया इन्ग
राजा आप नारायण राया इन्ग
राजा जारायण नारायण राया इन्ग
राजा इन्धि Narayan नारायण राया इन्ग
राजा विजय नारायण राया इन्ग
मोरrang राज्यको राजा वंशका अन्तिम राजा विजय नारायणले फेदपका राजा मरे ह Hang्ग खबाhebसँग राम्रो मित्रता बनाए। त्यस पछि उनले राजा विजय नारायणलाई उनको नाम पछि नयाँ शहर निर्माण गर्न सल्लाह दिए र यसरी विजयपुर शहर बसालियो। आजको धरान सहर नजिकैको विजयपुर सहर १ 177474 सम्म मोर all राज्य र समस्त लिम्बुवानको राजधानी बनेको थियो। राजा विजय नारायणले फेदपका राजा मरे हंग खेबांगलाई विजयपुरमै बस्न राजी गरे र मोरrang राज्यलाई उनको प्रधानमन्त्रीको रूपमा शासन गर्न सहयोग गरे। राजा मरे ह Hang खबाang्ग प्रस्तावमा सहमत भए र उनको प्रधानमन्त्री पदवी उनको वंशका लागि वंशानुगत स्थिति भयो। यस प्रकार राजा विजय नारायण राया संगलाइ effectivelyले राजा मरे ह effectivelyलाई आफ्नो प्रधानमन्त्री बनायो र मरे ह Hang्गको छोरा बजाhang्ग राय खेबाangले उनको बुबाको नेतृत्वमा फेदापको राज्यमा शासन गरे। राजा विजय नारायणले रायालाई “राजा” भन्ने उपाधि पनि मरे ह्या toलाई दिए। त्यसबेलादेखि राजा मुरे ह Hang खबाang लिम्बुवानको पहिलो प्रधानमन्त्री र लिम्बुवानका दोस्रो राजा बन्न सफल भए जसले हिन्दू “राय” भन्ने पदवी पाए।
समय बित्दै जाँदा राजा विजय नारायण राया सँलगाइ and र उनका प्रधानमन्त्री मरे ह Hang खबाheb बीचको सम्बन्ध झन झन बढ्यो। राजाले मरे ह्या Hangलाई आफ्नी छोरीलाई बलात्कार गरेको आरोप लगाए र उनलाई मृत्युदण्ड सुनाए। मोरrangका राजाले मरे ह Hang्गको विश्वासघातको समाचार सुनेपछि उनका छोरा राजा बजाhang खबाhebले मोरrangका राजालाई सजाय दिने निर्णय गरे। उनी मकवानपुर गए र मकवानपुरका राजा लो ह Hang्ग सेनको सहयोग मागे। १ Mak०8 मा किराँत सेनाको सहयोगमा मकवानपुरका राजा लोहा Sen सेनले विजयपुर कब्जा गरे। आफ्नो बुबाको मृत्युको बदला लिन आएका फडापका राजा बजाhang्ग खेबांग युद्धको मैदानमा मरे; यही समयमा राजा विजय नारायणको पनि प्राकृतिक कारणले मृत्यु भयो। त्यसपछि मकवानपुरका राजा लोहाhang सेनले राजा बजाhang खबाhebको छोरा र मरे ह Hang्गको नाति विद्या चन्द्र राय खेबांगलाई मोरrang राज्यको प्रधानमन्त्री नियुक्त गरे र उनलाई मोरrang शासन गर्न स्वायत्तता दिए। लोहांग सेन मकवानपुर फर्के र राजा विद्या चन्द्र राय खेबांग लिम्बुवानको वास्तविक राजा भनेर मान्यता पाउन ल्हासा गए। राजा विद्या चन्द्र सफलतापूर्वक शाही दस्तावेज प्राप्त गर्दछन् दलाई लामाले उनलाई फेदप र मोरrangको शासकको रूपमा मान्यता दिए। यसै बीचमा, लिम्बुवानका बाँकी राज्यहरू आफ्नै राजाहरूले शासन गरे।विभाजित लिम्बुवानको युग (१ 160० – -१7474१) [सम्पादन]
मोरrangका राजा विजय नारायण संगलाइंगको मृत्यु र त्यसपछिको फेदका राजाले बदला लिने युद्धले मोकोवानपुरका लो ह Hang्ग सेनले लिम्बुवानको मोरrang राज्यलाई जित्यो। यस घटनाले विभाजित लिम्बुवानको युगमा पु .्यायो किनभने लिम्बुवान राज्यहरूको सम्बन्ध अब अस्तित्वमा थिएन। लिम्बुवानका दस राज्यहरूमध्ये केवल थोरैले सेन राजासँग गठबन्धन गरे र उनलाई उनीहरूको शासकको रूपमा देखे। यसै बीचमा, १ 1641१ मा, जब राजा फुंचो नामग्याल सिक्किमको राजा बने, तम्बर राज्यको स्वतन्त्र लिम्बू राजाहरू, याang्ग्वोक राज्य, पँथर राज्य र इलाम राज्यले सिक्किमेका राजासँग गठबन्धन गरे र लिम्बुवानलाई आधामा विभाजित गरे। १ 1641१ देखि १4141१ मा सिक्किमका राजा पुंचो नामग्यालको सिंहासनपछि, पूर्वी र उत्तरी लिम्बुवान राजाहरूले सिक्किमका राजाहरूसँग गठबन्धन गरे।
पूर्वी र उत्तरी लिम्बुवान (१––१-११741१) मा नामग्याल राजवंशको युग [सम्पादन गर्नुहोस्]
१ 1641१ देखि १4141१ सम्म करिब सय वर्षसम्म ताम्बर, याang्गवारोक, पानथार र इलाम राज्यका लिम्बु राजाहरूले सिक्किमका राजासँग गठबन्धन गरे र उनलाई उनीहरूको शासकको रूपमा देखे। यस समयमा लिम्बुवानका अन्य राज्यहरू पनि मकवानपुरका सेन राजासँग मिले। १ Puncho० मा राजा पुंचो नामग्यालको मृत्यु भयो र उनका छोरा उनका छोरा टेन्सong्ग नम्गलले उनको सट्टामा तीन रानीको विवाह गरे। कान्छी रानी लिम्बुवानकी थिइन, र उनको नाम रानी थung्गवा मुक्मा, यwa्गवारोकका राजा यong्ग या ह Hang्गकी छोरी थिइन्। सिक्किमका राजा तेन्सong्ग नामग्यालले एउटा नयाँ दरबार बनाए र आफ्नो कान्छी रानीलाई यसको नाम राख्न भने। उनले यो नाम "स Kh्गीत खिम" राखीन् जसको अर्थ नयाँ घर हो। समयको साथ यो नाम "सोनखिम" बाट "सुक्खिम" मा परिवर्तन भयो, र अन्ततः "सिक्किम" नाम अस्तित्वमा आयो। सिक्किमको मूल नाम लेप्चा भाषामा मेयल, लिम्बु भाषामा चुंगजung र भुटिया भाषामा डेन्जो। थियो। राजा टेनसong उनका छोरा र तेस्रो राजा छ्याग्दोर नामग्याल पछि आए। उनको समयमा, भूटानले सिक्किमलाई आक्रमण गरी आठ बर्षसम्म कब्जा गर्यो। तिब्बतीहरूको सहयोगमा उनले आफ्नो सिंहासन फेरि प्राप्त गरे। उनको १ 17१16 मा मृत्यु भयो र उनको सट्टा उनका छोरा, राजा ग्युरमी नामग्यालले शासन गरे। १ 173333 मा सिक्किमका राजा ग्युरमी नामग्याल निस्सन्तान मरे, तब उनको मन्त्रीले आफूलाई “ताम्डि G ग्याल्पो” शीर्षकबाट सिक्किमको राजा घोषित गरे र राब्तेन्तेसे दरबारको सिंहासनबाट शासन गर्न थाले। उनले १ 173838 देखि १4141१ सम्म शासन गरे। यसले सिक्किमसँगको लिम्बू गठबन्धनलाई विचलित तुल्यायो किनभने अन्य मन्त्रीहरूले शिशु राजालाई सिंहासनमा राखेका थिए। १ Meanwhile41१ मा, लिम्बु विद्वान् लिम्बुवानको याang्गारोक राज्यको श्रीजung्गा सि Sing थेबे नामको लिम्बू विद्वान पश्चिमी सिक्किममा त्यहाँका किरात मानिसहरूलाई लिम्बू लिपि र साहित्य सिकाउन आए। पेमायाँत्से मठका तिब्बती ताछाhang लामालाई लिम्बू सिरिजुंगा जिन थेबेको कार्यहरूको डर थियो। तिनीहरूले उनलाई एउटा रूखमा बाँधेर बाणले मारे। यसले लिम्बुवान र १ Limbim१ मा सिक्किमका राजासँग सम्बन्ध राख्ने लिम्बुवानका सबै राज्यहरूका राजाहरूमा रिस उठ्यो र सिक्किमका राजाहरूलाई उनीहरूको शासक र सहयोगीको रूपमा रोक्न खोज्यो। यसरी नाम्ग्याल राजवंश १ Limb41१ मा लिम्बुवानमा अन्त्य भयो र सिक्किमसँगको सम्बन्ध तोडेपछि चार लिम्बू राजा र उनीहरूको राज्य तटस्थ र स्वतन्त्र भए।
श्चिमी र दक्षिणी लिम्बुवानमा सेन राजवंशको युग (१ 160० -17 -१69)) [सम्पादन]
१ 160० to देखि १69 69 From सम्ममा करीव १ 160० बर्षमा मकवानपुरका सेन राजाहरू मोरrangका नाममात्रका राजा थिए र अन्य पाँच राजाहरू लिम्बुवानसँग मिले। लिम्बुवानमा सेन राजवंशको युग मोरrangका प्रधानमन्त्रीको मृत्युको बदला लिन राजा लो ह Senग सेनद्वारा मोरrang राज्य कब्जामा लिएर शुरु भयो।
किंग लो हैंग सेन (१–० – -–१)
विजयपुरमा मोरrang राज्यको सिंहासनमा राजा लो ह Sen्ग सेनको सिंहासनपछि लिम्बुवान पनि हिन्दु प्रभावको चरणमा प्रवेश गरे। लिम्बुवानका सबै राजाहरू, तिनीहरूका मन्त्रीहरू र तिनीहरूका प्रमुखहरूले तिनीहरूका मूल किराँत लिम्बुको नामलाई हिन्दू नाममा परिवर्तन गर्न शुरू गरे। केकिing लो ह Hang्ग सेनले १ 160० to देखि १4141१ सम्म शासन गरे र लिम्बुवानका सबै राजाहरू जो उनको पक्षमा सिक्किमको पक्षमा थिएन उनीहरूलाई लिन सफल भए। उनले लिम्बू जनता र उनीहरूका प्रमुखलाई वचन दिए कि किपट भूमि क्षेत्र, लिम्बू भाषा, संस्कृति र हजारौं वर्षदेखि चलन आएको जीवन शैलीको संरक्षण हुनेछ। उनले लिम्बू राज्यहरूका राजाहरूलाई पनि प्रतिज्ञा गरे कि उनीहरूले आफ्नो राज्यहरूमा पूर्ण स्वायत्तता र शक्ति प्राप्त गर्नेछन्। यसरी राजा लो ह Hang्ग सेन लिम्बुवानमा राजाहरूको राजा बन्न र महाराजाधिराजको पदवी लिन सफल भए। उनले मकवानपुरको अदालतमा तीन लिम्बू मन्त्रीहरू नियुक्त गरे। त्यतिन्जेल, मोरrangको राजधानी यसको राजधानी विजयपुरसँग राजा मुरे ह Hang खबाang्गको वंशजबाट थियो, जसलाई सांगलाइ राजवंशको समयमा प्रधानमन्त्रीहरू थिए।
राजा हरिहर सेन (१––१–––)
लो ह Hang्ग सेनका नाति राजा हरिहर सेनले हजुरबुबालाई मोरrangको सिंहासनमा राखे। उनले मोरंगलाई बिहारको गोंडवारासम्म विस्तार गरे, आफूलाई "हिन्दुपति महाराज" भन्ने उपाधि दिए, र तल्लो मोर inको चञ्जितपुरमा एउटा नयाँ दरबार बनाए। उनले आफ्नो नाति बिधाता इन्द्र सेनलाई मोरrangको सिंहासनमा राखे। यसलाई हहरिहर सेनका छोराहरूले मन पराएनन त्यसैले गृहयुद्ध सुरु भयो। यो अराजक संघर्षमा राजा हरिहर सेनका कान्छो छोरा सुभा सेन विजयी भए र मोर rulingको शासन गर्न थाले।
राजा सुभा सेनले मोरrangलाई २२ वर्ष शासन गरे, जबकि राजा बिधा इन्द्र सेनले मोरrangमा शासन पनि गरे। राजा सुभा सेन र बिधाता इन्द्र सेन दुबैलाई पूर्णिया नवाबको दरबारमा आउन धोका दिइयो जसले उनीहरूलाई धोका दिए र उनीहरूलाई दिल्लीको मुगल सम्राटमा पठाए। दुबै काका र भतिजा राजाहरू मुगल सम्राटको हातमा मरे। यस विश्वासघातको बारेमा थाहा पाएपछि, राजा बिधता इंद्र सेनकी पत्नी रानी पद्मदिता इन्दुराज राजेश्वरीले लिम्बुवानका नौ जना राजा मोरंग राज्यका सहयोगीहरूलाई पूर्णिना नवाबलाई सजाय दिन सहयोग पुर्याए।
रानी पद्मधिता इंदुराज राजेश्वरी सबित्र सेन (१ 170०–-२–)
स समयमा लिम्बुवानका नौ राज्यहरूमा शासन गर्ने राजाहरू, चेम्जो King किंग, पासेनामा राजा, लिंग्डम किंग, खेवा राजा, सुक्मी राजा, मक्खीम राजा, वाजी किंग, गाभा किंग, र शाह ह्या Hang किंग थिए। तिनीहरू मोरrangको सेन किंग्स द्वारा रोय शीर्षक थियो, रोय राजा बराबर थियो।
चेम्जो Limb राजा र जलाल गढ़मा पूर्णिया नवाबको नेतृत्वमा लिम्बुवानको संयुक्त सेनासँग बदलाको अर्को युद्ध भयो। लिम्बुवान सेनाहरू विजयी थिए; उनीहरूका नेताहरूले दक्षिणमा जलाल गुरमा सीमाना स्थापित गरे।
लिम्बुवानका राजाहरूले राजधानी मोरrangलाई चञ्जितपुरबाट विजयपुर फिर्ता गर्ने निर्णय गरे। तिनीहरूले रानी पद्मधिता इन्दुराजराजेश्वरीलाई विजयपुरको सिंहासनमा राखे। त्यस्तै खेडाang राजवंश राजाहरूले मोर primeको प्रधानमन्त्रीको रूपमा काम गरे र अन्य लिम्बुले मन्त्री र चौतारियाको रूपमा काम गरे।
१ 17२१ मा पूर्णियाका नवाबहरूसँगको बदलाको १ fifteen वर्ष पछि लिम्बुवानले दक्षिणमा पूर्णिया राज्यसँग मैत्रीपूर्ण र व्यापारिक सम्बन्ध स्थापित गरे। राजा पासेनामा, जो मोरrangका मन्त्री पनि थिए, पूर्णिया गए र द्विपक्षीय सम्बन्ध स्थापित गरे।
राजा महिपति सेन (१–२–-–१)
लगभग बीस वर्ष शासन पछि, रानी पद्मधिताको मृत्यु भयो। लिम्बुवानका राजाहरू र उनका मन्त्रीहरू भेला भए र मकवानपुरका महिपति सेन, दिवंगत राजा सुभा सेनको छोरो, मोरrangको राजाको रूपमा चुने र उनलाई विजयपुरको सिंहासनमा राखे। उनी प्रभावकारी ढ Limb्गले लिम्बुवानका राजा अथवा लिम्बुवानको महाराजाधिराज बने। महिपति सेन कमजोर राजा थिए; ऊसँग कुनै वैधानिक मुद्दा थिएन, तर अठार जना अवैध छोरा थिए। कामदत्त सेन, नाजायज छोरा मध्ये जेठो, मोरrangका राजा महिपति सेन र लिम्बुवानका महाराजाधिराजको स्थानमा हुनेछन्।
राजा कामदत्त सेन (१––१-––)
राजा महिपति सेनको शासनकालमा मोरrangका प्रधानमन्त्री फेडाप राज्यका राजा बिचन्द्रचन्द्र राय खेबंग थिए। जब महिपति सेनको मृत्यु भयो, उनले कामदत्त सेनलाई मोरrang राज्यको पूर्ण शासक हुन दिएनन् किनभने उनीलाई कामदत्त अवैधानिक ठानेका थिए। यस समयमा सेन राजाहरूले मोरrangको अधिकांश तराई भूमि लिम्बू राजाहरू र प्रमुखहरूलाई व्यक्तिगत जागीरका लागि दिएका थिए कि तिनीहरू आफूहरू विरुद्ध विद्रोह गर्दैनन् भन्ने विश्वास राख्दै थिए।
राजा कमदत्त सेन र उनका प्रधानमन्त्रीको बिचमा झगडा बढ्दै गयो जब सत्ता संघर्षको तनाव बढ्यो; प्रधानमन्त्री बिचित्रचन्द्र राय खेबाang उनको छोरा बुद्धि कर्ण राया खेबा byले उनको ठाउँमा राखेका थिए। बुद्धी कर्णले आफ्नो पिताको कामदत्त सेनलाई राज्यको मामिलाबाट भत्काउने नीति अनुसरण गर्यो। त्यसपछि अन्ततः कामदत्त सेनसँग पर्याप्त थियो; उनी विजयपुर आए र सिंहासन कब्जा गरे र बुद्ध कर्णलाई मोरंगबाट निकाले। मद्दत लिन बुद्ध कर्ण सिक्किमको रबेन्डेन्से दरबारमा गए।
कामदत्त सेन एक योग्य शासक बने र सबैसँग राम्रो सम्बन्ध स्थापित गरे। उनले घोषणा गरे कि लिम्बुवानका सबै लिम्बु राजाहरू, तिनीहरूका मन्त्रीहरू र सेनापतिहरू आफ्नै वंशका हुनुपर्दछ र उनीहरूलाई उनको आफ्नै परिवारको रूपमा व्यवहार गर्नु पर्छ। उनले लिम्बुवानमा अत्रोयाका राजाकी बहिनी राजकुमारी थgs्गसम अ Ang्गोहह marriedसँग पनि विवाह गरे। उनले मिक्लु B बोधे किंगडम (चौबिसे) का राजा शामो राया चेम्जो Primeलाई प्रधानमन्त्रीको रूपमा नियुक्त गरे र विजयपुरको दरबारमा आएर आफ्नो देशको प्रबन्ध गर्न अनुरोध गरे। उनले फेरि लिम्बुवानका सबै जनता र प्रमुखलाई स्वायत्तता र किपतको ग्यारेन्टी गरे। उनले भूटानका राजा, सिक्किम र तिब्बतका राजासँग मैत्री सम्बन्ध स्थापित गरे। भुटानका राजा देव जुदुरले राजा प्रतिनिधि काम दत्ता सेनको राज्याभिषेकमा आफ्ना प्रतिनिधिहरू समेत पठाए। मोरrang र लिम्बुवानको दक्षिणमा पूर्णिया राज्यसँग पहिले नै राम्रो सम्बन्ध थियो र उनले भक्तपुरका राजा रंजीत मल्लसँग पनि राम्रो सम्बन्ध विकास गरे।
यसैले लिम्बुवानका जनताप्रति उनको तुष्टीकरण नीति र छिमेकी देश लिम्बुवानसँगको राम्रो सम्बन्धका कारण उनले लिम्बुवानमा धेरै विश्वास र लोकप्रियता प्राप्त गरे।
यसैबीच १ 17 69 in मा मोरrangका निर्वासित र दुखी प्रधानमन्त्री बुद्ध कर्णले बैठकमा जाँदै गर्दा मोरrangमा घात लगाएर मारिएका राजा कामदत्त सेनको हत्या गर्ने षडयंत्र रचे।
विभाजित लिम्बुवानको युग
मोरrangका राजा बुद्ध कर्ण राय खेबांग (१–– – -––)
कामदत्त सेनको हत्या पछि बुद्ध कर्ण विजयपुर आए र मोरrang र लिम्बुवानको अन्तिम राजा बने। तर राजा काम दत्त सेनको मृत्युको खबर पाएपछि लिम्बुवान र उनीहरूका सहयोगीहरूले बनेका सबै राज्यहरू विभाजित भए। लिम्बुवानका राजाहरूको बुद्ध कर्णको बफादारी थिएन। उनलाई मोरrang र सम्पूर्ण लिम्बुवानको शासनमा सहयोग गर्नका लागि सक्षम मन्त्रीहरू र सेनापतिहरूको गम्भीर आवश्यकता थियो। उनले मानिसहरूलाई मिक्लु B बोधे किंगडमका राजा शामो राया चेम्जो forलाई खोज्न मानिसहरू पठाए।
यो समयमा,
राजा श्रीदेव रॉय फागो - मैवा किंगडमका राजा
राजा रैना सिंग राया Sering - मावा राज्य को राजा
राजा अता ह्या Hang - फेडाप राज्यको राजा
राजा सुभावंता लिबाang - ताम्बर राज्यका राजा
राजा योंग या Hang ह्या Hang - यang्गवारोक किंगडमका राजा
राजा थेगीम ह्या - - पनथर राज्यको राजा
राजा लिंग्डम ह्या Hang - इलाम राज्यको राजा
किंग शामो रोया चेम्जो Hang ह्या Hang - मिक्लु B बोधेका राजा (चौबिसे, दक्षिणी पन्थर सहित)
राजा खेवा ह्या Hang - चेतरका राजा (दशमझिया, जलहरा र बेलहरा क्षेत्र सहित)
राजा बुद्ध कर्ण राय खेबांग - मोरrangका राजा (वर्तमान सुनसरी, मोर Mo र झापा क्षेत्रहरू सहित)
राजा शामो राय चेम्जोjong लिम्बुवानका राजाहरू र लिम्बुवानका प्रमुखहरूलाई गोरखाका राजासँग सन्धिमा हस्ताक्षर गर्न जिम्मेवार थिए। राजा शमो चेम्जो मोरrang राज्यका प्रधानमन्त्री पनि थिए र राजा बुद्धी कर्ण अंग्रेजको सहयोग लिन विजयपुरबाट टाढा हुँदा मोरrangलाई प्रभावकारी ढंगमा शासन गरे। इलामका राजा, राजा लिंग्डमको छोरो, गोर्खाका राजासँग सन्धि गर्ने लिम्बुवानको अन्तिम राजा थिए।
१ork7474 मा गोरखाका राजा र लिम्बुवानका राजाहरू र विजयपुर, मोरrangका तिनीहरूका मन्त्रीहरू बीचको सन्धि पछि लिम्बुवान गोरखा युद्ध लिम्बुवानमा शाह वंशको युग [सम्पादन]
राजा पृथ्वीनारायण शाह (१–––-––)
लिम्बुवान इतिहासमा राजा पृथ्वी नारायणले खेलेको मुख्य भूमिका लिम्बुवान भूमिलाई आफ्नो गोरखा राज्यमा समाहित गर्नु थियो। यसपछि गोरखा साम्राज्य नेपाल भयो। लिम्बुवानका पहिलेका दस राज्यहरू सत्रह जिल्लामा विभाजित थिए; पहिलेका राजाहरू नयाँ राजाको अधीनमा सुब्बा बने र तिनीहरूलाई स्वायत्तता प्रदान गरियो जुन समयको साथमा खेर गयो। किपट अधिकारमा धान क्षेत्र, चराउने क्षेत्र, वन, जल स्रोत, नदी र खनिज स्रोतहरूको स्वामित्व समावेश थियो। नेपालका बाँकी देशहरुमा "राईकर" जग्गा स्वामित्वको प्रणाली थियो भने लिम्बुवानले मात्र राज्यलाई “किपत” प्रणाली स्वीकृत गरेका थिए। गोर्खा राजाले लिम्बुवानलाई स्वायत्तता दिने नीति लिम्बस सधैं उहाँप्रति वफादार रहेको सुनिश्चित गर्नु थियो। यसरी गोर्खाहरूले सिक्किमलाई कब्जा गर्न र लिम्बु भाइहरूलाई मज किराँतको किराँत खम्बू (रईस) लाई एकै समयमा परास्त गर्न सजिलो हुनेछ। यो शाह शासकहरूको विभाजन र शासन नीति को एक उदाहरण हो।
इ.स. १ 17ork74 को गोरखा-लिम्बुवान सन्धिले लिम्बुवान गोरखा युद्धको अन्त्य गर्यो।
गोरखा राजा पृथ्वीनारायण शाहको तर्फबाट गोरखा भारद्वार, अभिमन सिंह बस्नेत, पार्थ भण्डारी, कीर्तिसिंह खवास र बाली बनिया, गोरखा राजा कहिल्यै जबरजस्ती कब्जा गर्दैनन् भन्ने प्रतिज्ञा गर्दै “नुन पानी” (नुन-पानी) को सपथ लिन शपथ लिन सहमत भए। लिम्बस कीपत भूमि (स्वायत्त भूमि) न त तिनीहरूलाई नष्ट गर्नुहोस्। यदि उसले उनीहरूको किपट जग्गा कब्जा गरी तिनीहरूलाई नष्ट गर्यो, तब गोरखा राजाले शपथ लिएका र विश्वास गरेका देवताले उनलाई, उनका सन्तान र राज्यलाई नष्ट गर्थे। यस शपथ ग्रहण समारोहमा गोर्खा र लिम्बू प्रतिनिधिहरूको अगाडि एउटा ठूलो तामाको काठी ल्याइयो र त्यसमा एक पाथी (आठ पाउण्ड) नुन राखियो। लिम्बू मन्त्रीहरूले यसमा पानी खन्याए र पानीमा नुन मिक्स गर्न राम्रोसँग हलचल गरे। तब मन्त्रीहरूले गोरखा भारदारहरूलाई पानीबाट नुन निकाल्न आग्रह गरे। तिनीहरूले जवाफ दिए कि नुन मिसिएको थियो र पानीबाट निकाल्न असम्भव भएको छ।
लिम्बू मन्त्रीहरूले भने: “नुन पग्लियो र यसलाई पानीबाट निकाल्न असम्भव छ, तर पानी भने स्वादिलो भएको छ। तिमी गोर्खाहरु पानी जस्तै छौ, र हामी किरात लिम्बू मानिसहरु नुन जस्तै छौ। तपाईं गोरखा मान्छेहरू हामी चाहन्छन् कि हामी तपाईंमा पग्लोस्, तर तपाईं पहिले जस्तो हुनुहुन्न। जब हामी तपाईंसँग मिक्स गर्दछौं वा मिस गर्दछौं, तब तपाईं गोर्खाहरू पहिले भन्दा धेरै उच्च हुनुहुनेछ। तर, यदि तपाईले किपट जग्गाको अधिकार लिई हामीलाई धोका दिनुहुन्छ भने, यस सम्झौताको उल्ल not्घन नगरेकोमा तपाईं कस्तो शपथ लिनुहुन्छ? ”गोरखा राजाको तर्फबाट गोरखा भारदारहरूले उनीहरूको हातमा एक मुट्ठी नुन पानी लिए र कसम खाए किपाट जमिन (स्वशासित स्वायत्त भूमि) जबरजस्ती गरेर गोरखा राजाले उनीहरूलाई कहिल्यै धोका दिँदैन। यदि गोर्खा राजाले त्यसो गरे भने, उनका सन्तानहरू नुन जस्तो पग्लिनेछन् र संसारबाट लोप हुनेछन्। त्यसपछि गोरखा भारदारहरूले किरन लिम्बू मन्त्रीहरूलाई प्रश्न गरे कि "यदि उनीहरूले" नुन पानी "सम्झौता भंग गरी गोरखा राजालाई धोका दिन्छन् भने त्यस्तो सम्झौताको उल्लting्घन नगर्न उनीहरुले के शपथ लिन्छन्। किरात लिम्बू मन्त्रीहरूले मुठ्ठीभर नुन पानी लिए र शपथ लिए। कि तिनीहरू कहिल्यै गोरखली राजाको विरूद्धमा जान्छन यदि तिनीहरूले त्यसो गरे भने तिनीहरूका सन्तानहरू पनि नुन जस्तै पग्लिनेछन् र संसारबाट लोप हुनेछन्।
नुन-पानी (पवित्र र महत्त्वपूर्ण तत्वहरू) मा त्यस्तो सम्झौता गरिसकेपछि, गोरखा राजाको तर्फबाट गोरखा भारदारहरूले विजयपुरका लिम्बू मन्त्रीहरूलाई निम्न सन्धि पत्र, वा लाल मोहर दिए।
१ Mo7474 मा मोरrang राज्यका लिम्बू मन्त्रीहरू र गोरखा राज्यका राजा पृथ्वीनारायण शाहबीच भएको सम्झौताको अनुवादः
“यो हाम्रो सम्झौता होस् कि म तपाईंलाई मेरो आफ्नै परिवारको सदस्यको रूपमा चाहन्छु। मेरो धार्मिक दिमाग राम्रो छ। तपाईं अब देखि मेरो संरक्षण अन्तर्गत हुनुहुन्छ। मेरो शक्तिले, तपाईंको देश अब मेरो हो तर तपाईं अझै हाम्रो हुनुहुन्छ। म तपाईंको परिवारको प्रगति र सुरक्षाको जिम्मेवारी लिने छु। तपाईको स्वामित्वमा रहेको कुनै पनि चीजमा म तपाईको अधिकारहरू राख्छु। तपाईं मेरो अधिकारीहरूसँग सम्पर्क राख्नुहुन्छ, तिनीहरूलाई मद्दत गर्नुहोस् र तपाईंको भूमि पूर्ण रूपमा उपभोग गर्नुहोस् जबसम्म यो अवस्थित छ। तपाईं नौ लाख राई भन्दा फरक हुनुहुन्छ, किनकि तिनीहरूका राजाहरू विस्थापित हुनेछन्। आफैंलाई राजा भन्छौ विनाशकारी हुँदैन। मलाई तपाईको नीति र राम्रो आशय थाहा छ। "" सिक्किमको राज्य हामीसंग सहमत हुन सकेन। मेरा अधिकारीहरू पूर्ण भूमि लिएर तपाईंको भूमिमा आएका छन्। तपाईं अब तिनीहरू सबै मार्फत आउँछ। तपाईं उनीहरूसँग सहमत हुनुहुन्छ र माथिको ब्यक्तिले तपाईंको भूमि व्यक्तिगत रूपमा लिनुहोस्। म यसका साथ माथि कहिल्यै उल्लेख गरिएको शर्तहरू पालना गर्न सहमत छु कि कहिले पनि तपाईंको भूमि जबरजस्ती लिनु हुँदैन र ध्वंश पार्नु हुँदैन। म तामाको प्लेटमा कसम खान्छु र भन्छु कि यदि मैले माथि उल्लेखित प्रतिज्ञाहरूलाई उल्ल .्घन गरेको छु भने, तब म र मेरा परिवारहरू निर्भर र आराधना गर्ने, मेरा सन्तान र मेरो राज्यलाई नष्ट गर्न सक्ने परमेश्वर नै हुनुहुन्छ। मैले माथि उल्लेखित सम्झौता लेखेको छु र यसै गरी माथि उल्लेखित लिम्बु भाइहरूलाई हस्तान्तरण गर्दछु। सम्बटको बीस दोस्रो श्रावणको अठारह सय तीस देशको राजधानी हाम्रो शहर कान्तिपुरमा यो आशीर्वाद र भाग्यशाली होस्। ”
जब गोरखा र मोरोong राज्यहरू बीचको सम्झौताको खबर मोर Kingdom राज्यका सहयोगीहरूले सुने, तब मेवा राज्य, फेदप राज्य, मैवा राज्य र ताम्बर राज्यका लिम्बू शासकहरू पनि बिजयपुर (वर्तमान धरान) सम्म गठबन्धनमा सामेल हुन आए। गोर्खा किंगले उही शर्त र सन्धि अन्तर्गत। चेपोjong ह्या Hang (श्रीशुन राई) को नेतृत्वमा पापो ह्या Hang, थेगिम ह्या Hang र नेम्वाang ह्या Hang क्षेत्रका शासकहरूले गोर्खा राजालाई पनि त्यस्तै सर्तमा सामेल हुने निर्णय गरे।
यसरी लिम्बुवान-गोरखा युद्ध १ 177474 मा अन्त्य भयो, जब लिम्बुवानका सबै शासकहरू गोरखा राज्यमा सामेल भए, यंगवारोकको राजा (यang्गवारोकको राज्य वर्तमान ताप्लेजुung, पञ्चथर) र इलामका राजा लिdom्गडमका राजा बाहेक। परिवार
राजा राणा बहादुर शाह (१–––-––)
राजा पृथ्वीनारायण शाहका नाति, राजा राणा बहादुर शाहको लिम्बुवानमा भूमिका सिक्किमको बिरूद्ध लड्नका लागि लिम्बुवानका पुराना राजाहरू, अहिले सुब्बास र सेनापतिहरूलाई सशस्त्र बनाउन मात्र सीमित थियो। उनले उनीहरूलाई काठमाडौं बोलाए र लिम्बुवानका चार पूर्व राजाहरूको नेतृत्वमा गोरखाका राजाले लिम्बू सेना खडा गर्न र सिक्किमको बिरूद्ध लड्न करिब १०7 बन्दूक, 35 3535 तरवार र 25२25 धनुहरू दिए।
राजा गिरवाना जुद्ध विक्रम शाह (१––––१16१))
सिक्किमको तीस्ता नदीको पश्चिममा कब्जा गरेपछि नेपाल फेरि तिब्बत र अन्ततः चीनसँग युद्धमा डुबेको थियो। तिब्बतसँगको युद्धमा तिब्बतका सुमूर लामा काठमाडौंमा शरण लिएका थिए। जब नेपालले उनलाई चीन फिर्ता दिन अस्वीकार गर्यो, नेपाल र तिब्बतको बिरूद्ध युद्ध भयो। त्यस बेला चिनियाँहरूले लिम्बुवानका जनतालाई उनीहरूको गोर्खा राजाको बिरूद्ध विद्रोह गर्न उक्साए। जनरल तुंग थg्गले बन्दुक, गनपाउडर, तोप र अन्य हतियार लिम्बुवानमा लिम्बसमा पठाए। भनिन्थ्यो कि गनपाउडरको लगभग १००० पाथी र सीसाको 500०० पाथी लिम्बसमा पठाइएको थियो।
लिम्बुवानमा विद्रोह
१ 186767 मा, दशकुणलाई धनकुटामा लिम्बुवान जनताको सांस्कृतिक अधिकार बिगार्नको विरोधमा बहिष्कार गरिएको थियो। राज्य सरकारले लिम्बुवानका जनतालाई दशेन मनाउन बाध्य तुल्यायो वा यसको नतिजा भोग्न बाध्य पार्यो। यो लिम्बुवानका जनतालाई अस्वीकार्य थियो, त्यसैले धनकुटामा विद्रोह सुरु भयो र फैलियो। गोर्खा शासकहरूले चाँडै उक्त विरोधलाई दबाए र त्यहाँ दुई जनाको मृत्यु भयो।
१ 1870० मा, राणाहरूको लिम्बू भाषा दमन नीतिले लिम्बुवानमा अर्को विद्रोहको कारण भयो। लिम्बू लिपि वा लिम्बू भाषाको शिक्षालाई राष्ट्रविरोधीको रूपमा लिइन्थ्यो, त्यसैले राज्यले नेपालको सबै जातीय र आदिवासी भाषाहरू र संस्कृतिहरूलाई दबाउने नीति अपनायो। धेरै लिम्बस या त कार्यान्वयन गरियो वा तिनीहरूको मातृभूमिबाट टाढा दियो।
किंग त्रिभुवन (१ – १–-––)राजा त्रिभुवनको शासनले लिम्बुवानमा किपतको प्रणालीमा धेरै परिवर्तन देख्यो। यद्यपि राणाले जंगलको अधिकार र किपट प्रणालीको अन्य खनिज अधिकार हरण गरिसकेका थिए। १ 13 १। मा, सरकारले कानून बनायो जसमा भनियो कि लिम्बुवानमा खेती गरी ल्याइएका कुनै पनि नयाँ जमिन राईकर भूमिमा परिणत हुनेछ। यो विशेष गरी नयाँ खेत जग्गा लक्षित गर्न डिजाइन गरिएको थियो जुन ज and्गल र चराउने क्षेत्रहरूबाट बनाइएको थियो। तर फेरि, त्यो १ 177474 को गोरखा लिम्बुवान सन्धिको भावनाको बिरूद्ध थियो, जसमा राज्यले लिम्बसलाई उनीहरूको जग्गा आफ्नै तरिकामा प्रयोग गर्न दिए। १ 177474 को सन्धि र किपत प्रणालीका अनुसार वन क्षेत्र सुभा र चुम्लung्गको सहमति र स्वीकृतिले जग्गा जमिनलाई खेत जग्गामा परिणत गर्नुपर्यो भने त्यो राज्यको सवालमा पर्ने थिएन। यसका साथै नदी र जल खनिजहरूको साथसाथै ज fore्गल र चराउने जमिनहरू किपत प्रणालीमा समाहित भएका थिए। १ 17 १ In मा, राणा सरकारको एकतरफा कानूनमा भनिएको छ कि लिम्बु मालिकले within महिना भित्र loansण तिर्न नसके लिम्बुवानको किपट जग्गा "राईकर" जग्गामा परिणत हुन सक्छ। यो पूर्ण रूपमा १ 177474 को सन्धिको बिरूद्ध थियो, जसले अरुण नदीको पूर्वी लिम्बुवान जग्गाहरू कहिल्यै राईकर प्रणालीमा हस्तान्तरण गर्न नसक्ने बताएको छ। सन् १ 1920 २० सम्म सुभा र उनीहरूको चुम्लुungमा पनि अदालतको परम्परा अनुसार अदालत गर्ने अधिकार थियो।
इलाम को लिम्बस प्रतिरोध मा उठे
१ 26 २26 मा, राणा सरकारले लिम्बुवानमा पञ्चायत प्रणालीको शुरूवात गर्यो, त्यस्तै पञ्चायत प्रणालीले लिम्बुवानमा सुभा र चुम्लung्ग सरकारको ठाउँ लिइयो जुन १ 1774 of को गोरखा-लिम्बुवान सन्धिले पनि थाल्यो। १ policies7474 सन्धिले दिएको अधिकारलाई बिस्तारै कम गर्दै जाने सरकारी नीतिहरूको बिरूद्ध। यसरी राज्यले लिम्बुवानको स्वायत्तता र लिम्बु जनताको अधिकारलाई हटाउन खोज्यो। यस सम्पूर्ण गाथाको सब भन्दा चाखलाग्दो र अनुचित पक्ष त्यो हो कि, कुनै लिम्बु सुभा वा चुमलुung सदस्यलाई कहिले सोधेको थिएन र उनीहरूको विचारलाई कुनै विचार दिइएन। सन्धि र सम्झौताहरू हस्ताक्षर वा दुई पक्षको सम्झौताको साथ विघटन हुन्छन्, तर १ 177474 को गोरखा-लिम्बुवान सन्धि कहिल्यै परामर्श भएन र राज्यले एकपक्षीय रूपमा लिम्बुवान जनतालाई विस्थापित गर्यो। यसैबीचमा, नेपाल सरकारले किपट जग्गाको शोषण गर्न गैर लिम्बु र गैर किराँत व्यक्तिहरूको लिम्बुवानमा सामूहिक आप्रवासन गर्न प्रोत्साहन गरिरहे।
१ 50 .०-1१ मा, जब नेपालको बाँकी भागमा राजनीतिक आन्दोलन भइरहेको थियो, त्यहाँ अधिक राजनीतिक अधिकारको माग गर्दै लिम्बुवानमा पनि लिम्बु / किराँटी विद्रोह भइरहेको थियो।
राजा महेन्द्र (१ 195 ––-–२)
दस लिम्बु राजाहरूको समयदेखि नै एउटा परम्परा रहेको थियो कि जब पनि नयाँ राजाको स्थापना हुन्छ, वा नयाँ सरकार गठन हुन्छ, सुभा र चुम्लु members सदस्यहरूको एक प्रतिनिधिमण्डल राजधानी शहरमा जान्छन् र उनीहरूका चिन्ताहरूको जवाफ दिन्छन्। १ 60 In० मा, लिम्बुवान क्षेत्रको चुम्लु from्गबाट लिम्बू सुभाषको एक प्रतिनिधिमण्डल राजालाई १ remind7474 को गोरखा-लिम्बुवान सन्धिको बारेमा सम्झना गराउन र लिम्बुवानको अधिकार सम्बन्धी ग्यारेन्टी लिन काठमाडौं गए। लिम्बुवान प्रतिनिधिमण्डलसँगको भेटपछि राजाले शाही आदेश जारी गरे जसमा "लिम्बुवानमा लिम्बू जनताको परम्परागत अधिकार र सुविधाको संरक्षण हुनेछ" भन्दै सन्धि गरे।
१ 19 .64 मा राजा महेन्द्र र उनको सरकारले भूमि सुधार ऐन ल्याए जसमा सरकारले १.8 हेक्टर भन्दा बढी जमिन जग्गा कब्जा गर्नुपर्ने थियो। यो सम्पूर्ण नेपालमा लागू गरियो, तर लिम्बुवान भने बेग्लै थियो किनकि लिम्बुवानको जमिन फेरि किपाट प्रणालीको अधीनमा थियो, राईकर प्रणालीको अधीनमा थिएन। जमिन किपाट धारकहरू बाहेक अरू कुनै व्यक्तिगत रूपमा बेच्न वा स्वामित्व लिन सकिदैन, यो साम्प्रदायिक थियो जुन एउटा कुल वा मान्छेको समूहको हो। तर फेरि १ 177474 सन्धिको भावनाको बिरूद्ध जाँदा प्रजातान्त्रिक मूल्यमान्यताहरु खेर गयो र लिम्बुवान जनतालाई बेवास्ता गर्यो, सरकारले लिम्बुवानका मूल मानिसहरु वा १ 1774y को सन्धिसँग परामर्श गरेन र उनीहरुको जग्गा सर्वेक्षण लिम्बुवानमा अगाडि बढ्यो। राजा पृथ्वीनारायण शाह सहमत भए कि उनी लिम्बुवानको जग्गा सर्वेक्षण नगर्ने, नाम लिने वा लिने छैन।
भूमि सुधार ऐन १ 64 .64 बिरूद्ध लिम्बुवान विद्रोह
भूमिसुधार ऐन लागू भएको लगत्तै लिम्बुवानका सुभाष र अन्य धेरै लिम्बु व्यक्तिहरूले लिम्बुवान र विद्यमान सन्धिमा भूमि सुधार ऐनको मुद्दा र यसको प्रभावलाई उठाए। लिम्बसलाई यो कुरा स्पष्टसँग थाहा थियो कि लिम्बू जनताको उनीहरूको भूमिमा रहेको "सन्धि सुरक्षित पारम्परिक" अधिकारहरू हनन गर्ने यो अर्को कार्य हो। भोलिपल्ट नै अवस्था तनावग्रस्त भयो, किपट जग्गामा बसोबास गर्ने गैर-लिम्बु भाडामा लिने समय अवधिमा भाडा तिर्नेहरूले जग्गा स्वामित्वको घोषणा गर्न सकिए। लिम्बू जनताको अस्तित्व, यसको संस्कृति, परम्परा र स्वायत्तता खतरामा थियो। राजा पृथ्वीनारायण शाहले लिम्बसलाई आफूले लिम्बुवानको जग्गाको सर्वेक्षण नगर्ने प्रतिज्ञा गरेका थिए, किनभने उनी आफैंका थिएनन्, तर लिम्बुवानका मानिसहरूले मात्र गरेका थिए। त्यस्तै १ 19 .64 भूमिसुधार ऐनपछि राजा महेन्द्रले लिम्बुवानका प्रतिनिधिमण्डललाई उनीहरूको जग्गा लिन नदिने आश्वासन दिएका थिए, तर उनी यो काम नगरी मरे र उनी लिम्बू जनताको स्वायत्तता बचाउन असफल भए।
किन कारण लिम्बुवानमा किपत प्रणाली राज्य र हिन्दू बस्तीहरूको लागि समस्या बनेको थियो
१) लिम्बुवानमा किपट जग्गामा राज्यको कुनै अधिकार थिएन।
२) राज्यले राजस्व कमाउन वा लिम्बुवानमा जमिनको प्रयोग गर्न सक्दैन किनकि लिम्बसको नदी, पानी, जsts्गल, खानी र खनिजहरूको अधिकार थियो।
)) लिम्बु किपत मालिकहरूले कुनै पनि समयमा उनीहरूको भाडादारहरूलाई उनीहरूको किपट भूमिबाट टाढा जानका लागि अनुरोध गर्न सक्दछन्।
Strategic) आफ्नो रणनीतिक स्थान र राजधानीबाट धेरै टाढा भएकोले राज्यले विद्रोही लिम्बसलाई नियन्त्रणमा राख्न विशाल हिन्दू बसोबास गर्नेहरूले लिम्बुवानका जनतालाई आफ्नो नियन्त्रणमा लिनु पर्यो।
भूमि सुधार ऐन अघि, नेपालको कुल खेतीयोग्य जमिन, लगभग,%% वा करिब २.१ मिलियन हेक्टर जमिन राईकर प्रणाली अन्तर्गत थियो, र २% वा करिब 400०००० हेक्टर जमिन गुठी संगठनको अधीनमा थियो। केवल at% वा 000 77००० हेक्टर जमिन किपत प्रणाली अन्तर्गत थियो। मुख्य फरक यो थियो कि, नेपालका सबै जमिनहरू राज्यको स्वामित्वमा थिए र राईकर प्रणाली अन्तर्गत स्वामित्वका लागि राज्यले मानिसहरूलाई दिएका थिए। राईकर जग्गाको स्वामित्व कागजातहरू राज्यले दिएका थिए र सबैभन्दा महत्त्वपूर्ण कुरा राईकर जग्गा कसैलाई पनि बेच्न सकिन्छ। जबकि किपट प्रणालीमा साम्प्रदायिक / कुल अधिकारीहरूले जग्गा स्वामित्व पाएका थिए, किपट जग्गा शाही वा राज्यको अधिकारका कारण प्रदान गरिएको थिएन, मालिक उसको स्वामित्वमा थियो किनकि ऊ वा उनी जग्गाको हो जुन सँधैका लागि जग्गाको स्वामित्वमा थियो। राज्यले लिम्बुवानको जग्गालाई कहिल्यै कब्जा गर्न सकेन र किन कि यो सन्धि अस्तित्वमा किपट अधिकारको समर्थन गर्थ्यो, त्यस्तै राज्य र अधिकारका लागि गैरकानुनी थियो जसले एक हातबाट त्यो अधिकारलाई टेक्ने प्रतिज्ञा गरेको थियो, अर्को एउटा टुक्रा टुक्रा गरेर। हात रेग्मीले भने कि किपट जग्गामा राजा र राज्यको कुनै अधिकार थिएन, साम्प्रदायिक अधिकार सर्वोच्च थियो।
१ 177474 को सन्धिमा पृथ्वीनारायण शाहले कसम खाए कि “यदि हामीले तपाईंको जग्गा कब्जा ग case्यौं भने हाम्रा पुर्खा देवताहरूले हाम्रो राज्य र वंशलाई नष्ट गरून्” रेग्मीले अझै दावी गरे कि यो शपथ राजा पृथ्वीनारायण पछि सबै अन्य राजाले फिर्ता लिएका थिए। प्रत्येक नयाँ राजाले किपत अधिकार कायम गर्ने वचन दिए र वचन दिए तर उनीहरूले अर्कोतर्फ ती नीतिहरूलाई प्रायोजित गरे जसले किपत अधिकार बिस्तारै खेर गयो।
राजा वीरेन्द्र (१ 197 –२-२००१)
पञ्चायती व्यवस्थाले "एक देश एक राजा, एक भाषा एक संस्कृति" को पुरानो नीति अपनायो। यो राज्य र नेपाली भाषा द्वारा प्रायोजित थियो र सबैलाई हिन्दू धर्म थोपाइएको थियो। अन्य धर्म, रीतिथिति, भाषा र परम्पराको अस्तित्वलाई तल हेरेका थिए र प्रोत्साहित गरिएको थिएन। भूमिसुधार ऐनको कार्यान्वयन भएदेखि नै लिम्बसको दुर्व्यवहार, दुर्व्यवहार र सबैभन्दा महत्त्वपूर्ण कुरालाई विश्वासघात गरेकोमा राज्यतर्फ विरोध र असन्तुष्टि फैलिएको थियो। सन् १ 68 .68 मा एकल हाते सन्धि उल्लंघन गरेकोमा असन्तुष्टि व्यक्त गर्न आएका लिम्बू प्रतिनिधिमण्डललाई जेल र यातना दिइयो। त्यस्तै लिम्बुवान लिबरेशन फ्रन्ट पार्टीका अग्रगामीहरूलाई पर्चा वितरण गर्ने र लिम्बसलाई उनीहरूको अधिकार सम्बन्धी शिक्षा दिने प्रयासका लागि तीन वर्ष जेल सजाय र यातना दिइयो। १ 197 2२ मा, अरू केही लिम्बुवान लिबरेशन सदस्यहरूले नयाँ राजा वीरेन्द्रको साथ एउटा प्रतिनिधिमण्डल लिए र लिम्बुवान स्वायत्तताको मुद्दालाई पुनर्जीवित गर्न खोजे तर चाँडै दमन गरियो।
१ of 1990 ० मा चुनाव पछि प्रजातन्त्रको पुनर्स्थापना भयो। १ the74wan को लिम्बुवान गोरखा सन्धिमा आधारित लिम्बुवान स्वायत्तता र लिम्बु जनताको अधिकार उठाउने पहिलो पार्टी भएको लिम्बुवान लिबरेशन मोर्चालाई नेपाल निर्वाचन आयोगले चुनावमा भाग लिन अनुमति अस्वीकृत गर्यो जबकि धेरै धार्मिक हिन्दू कट्टरपन्थी पार्टीहरू चलाउन अनुमति दिइयो।
रिपब्लिकन युग र अब लिम्बुवानमा [सम्पादन गर्नुहोस्]
तत्कालीन राजा ज्ञानेन्द्रले सत्ता छोडेपछि लिम्बुवान र लिम्बुवान सम्बन्धित पार्टीहरू पहिलो समूह भए जसको पीडा भयो। उनीहरूले पहिलो शान्तिपूर्ण हडतालको व्यवस्था गरे जसबाट नेपाली जनताले उनीहरूसँग अन्यायपूर्ण व्यवहार भएको र उनीहरू न्यायको लागि कत्तिको इच्छुक छन् भन्ने थाहा पाऊन्। अगस्त –-,, २००,, संघीय लिम्बुवान स्टेट काउन्सिल र अन्य पार्टीहरूको शान्तिपूर्ण हडताल र विरोध कार्यक्रमहरू मध्ये पहिलो थियो। माग पहिले जस्तो छ, १ aut7474 मा आधारित स्वायत्तता र आदिवासी अधिकारको मान्यता।
लिम्बुवानका जनताको भावना बुझ्दै विभिन्न राजनीतिक दलहरू जस्तै माओवादी र अन्यले संघीयतालाई आफ्ना घोषणापत्रमा समावेश गरे।
आदिवासी जनजातिको अधिकार सम्बन्धी संयुक्त राष्ट्रस D्घीय मस्यौदा घोषणा पत्रले लिम्बुवानका जनताले अन्यायपूर्वक गुमाएको अधिकारलाई कानुनी रूपमा प्राप्त गर्ने नयाँ आशा पनि ल्याएको छ। लिम्बु जनताको संगठन किरणंत याकथु Ch चुम्लुungले लिम्बुवानको किपट र जग्गा मुद्दाहरूको अगाडि अगाडि बढ्ने नीति र विचार राखेको छ।
लिम्बुवानको भविष्य [सम्पादन]
यो निश्चित हो कि लिम्बुवान संघीय राज्य वा प्रदेश बन्ने छन र उनीहरु नेपालको संविधान र नेपाली एकताको स्वरुपमा हुनेछन्। जब लिम्बुवान जनता दमनकारी विगतको अन्धकार छायाबाट बाहिर आउँदैछन्, लिम्बस र लिम्बुवानका जनता यति पुरानो इतिहासको लामो समयदेखि रहेको भूमिमा नयाँ आशा, नयाँ विकास र नयाँ भविष्य ल्याउन चाहन्छन्।
विकिपेडियाबाट, नि: शुल्क ज्ञानकोश
लिम्बुवानको इतिहास (नेपाली: लिम्बुवानको ई घटना) यसका छिमेकीहरूसँग लिम्बुवानको नजिकको अन्तरक्रियाको विशेषता हो; स्वतन्त्र र अर्ध-स्वतन्त्र नियम यसको अधिकतर समयको लागि स्वायत्तता द्वारा विशेषता।
नेपाल सरकारको पाठ्यपुस्तकहरुमा लिम्बुवान र उनको इतिहासको कुनै कभरेज थिएन, जसमा काठमाडौं उपत्यका (जसलाई नेपाल उपत्यका वा साधारण नेपाल पनि भनिन्छ) को इतिहासमा केन्द्रित गरिएको छ। यद्यपि लिम्बुवान अहिले नेपालको भाग हो तर यो १ it7474 सम्म स्वतन्त्र थियो; अहिले पनि लिम्बुवानको इतिहास यसको धेरैजसो मानिसहरूलाई थाहा छैन। नेपालको स federal्घीयता र स्वायत्तताको वर्तमान परिप्रेक्षमा लिम्बुवान र नेपाली नागरिकहरू गोर्खाका राजाले समाहित गरेका सबै क्षेत्रहरू लिम्बुवान एक मात्र त्यस्तो क्षेत्र थिएन जुन वास्तवमा साम्राज्यको माध्यमबाट नेपाल राज्यमा समाहित भएको थियो। गोर्खा-लिम्बुवान लिम्बुवानको दश राज्यका राजाहरू र तिनीहरूका मन्त्रीहरूसँग सन्धि। सन्धिको शर्तमा लिम्बुवान र उनका राजाहरूले नेपालका राजालाई आफ्नो राजाको रूपमा स्वीकार्ने छ र उही नेपाली झण्डामुनि रहिरहने थियो, तर लिम्बुवान र उनका जनताहरू नेपालको राज्यबाट हस्तक्षेप नगरी पूर्ण स्वायत्त हुनु पर्ने थियो। यद्यपि शाह वंशको अवधिमा लिम्बुवान बिस्तारै यसको मूल सन्धि अधिकार हरण गरियो। त्यसकारण आज लिम्बुवानका जनता नेपालमा स federal्घीयताका सबैभन्दा मुखर समर्थकहरू हुन्।
सामग्री [लुकाउनुहोस्]
१ पूर्व ईतिहास
२ भौउपुतहंग वंश
B बाजदेव राजवंश
Eight आठ राजाको युग
Ten दश लिम्बु राजाहरूको युग (––०-११60०))
Limb लिम्बुवानका १० राजाहरू
The लासाhang राजवंशको युग
King राजा सिरिजुंगाको युग (––०-15 १15)
Sir राजा सिरिजुंगा पछि दश राजाहरूको अवधि
१० साla्लाइ dyn राजवंश राजाहरू
११ विभाजित लिम्बुवानको युग (१ 160० – -१7474१)
१२ पूर्वी र उत्तरी लिम्बुवानमा नामग्याल राजवंशको युग (१––१-१– of1१)
१ western पश्चिम र दक्षिणी लिम्बुवानमा सेन राजवंशको युग (१ 160० -17 -१69))
१ Limb लिम्बुवानमा शाह वंशको युग
१ The गणतन्त्र युग र अब लिम्बुवानमा
१ Limb लिम्बुवानको भविष्य
१ Re सन्दर्भ
१.1.१ पुस्तकालय
१ also यो पनि हेर्नुहोस्
पूर्व ईतिहास [सम्पादन]
मानवविज्ञानविद् तथा इतिहासकारहरूको दाबी छ कि जीवाश्म रेकर्डले देखाउँदछ कि मानिसहरू करिब -०-4040 हजार वर्ष पहिले नेपालमा बसोबास गर्छन्। लिम्बुवान र पूर्वी नेपालका पहिलो मान्छेहरू पनि त्यो समूहमा हुन सक्थे। पहिलो व्यक्ति स्थायी रूपमा बस्ने र लिम्बुवानलाई उनीहरूको घर बोलाउने किरन्ट मान्छेहरू थिए। यी मंगोलियनहरू पूर्वबाट असम उपत्यकाबाट र 6--8 हजार वर्ष अघि नेपालमा बसाइँ सरेका थिए भनेर विश्वास गरिन्छ। तिनीहरूले खेती परिवर्तन गर्ने अभ्यास गरे र तिनीहरूका पाल्तु सुँगुरहरू र अन्य जनावरहरू सँगै तल्लो, तातो डाँडाहरूसँगै लगे। उही व्यक्तिहरू पश्चिमी नेपालमा बसाइँ सरे र अन्ततः काठमाडौं उपत्यकालाई कब्जा गरे कि नेपाली इतिहासको पहिलो किरन्ट सभ्यता स्थापना गर्न। तिनीहरूले तिब्बतो-बर्मन एन्स्टस्ट्रीको भाषा बोले र एनिमिक धर्मको अभ्यास गरे।
भाऊपुताहंग वंश [सम्पादन]
लिम्बुवानका राजा भाऊपुताहut - लिम्बुवानको पहिलो स्वतन्त्र राजा (पूर्व .80० ईसापूर्व)
राजा जितेस्ति ई.पू. around80० को बीचमा मध्य नेपालमा सातौं किरन्ती राजा बने। वर्तमान लिम्बुवान क्षेत्रमा राजा जितेस्टीको नेतृत्वमा किरात प्रमुखहरू उनको विरुद्ध विद्रोह गरे र उनलाई आफ्नो मालिकको रूपमा देख्न छाडे। त्यस अवधिमा सबै किराना प्रमुखहरूले मौद्रिक श्रद्धांजलि तिर्ने गर्थे र काठमाडौं उपत्यकाका किराँत राजाहरूलाई सैन्य सेवा दिन्थे। यो प्रणाली मध्ययुगीन युरोपमा सामन्ती प्रणाली जस्तै थियो। विद्रोह पछि, पूर्वी नेपालका किरात प्रमुखहरूले भाऊपुताहhangलाई आफ्नो नयाँ राजा चुने। राजा भाऊपुताहhangले फडेपमा आफ्नो राजधानी निर्माण गरे र पूर्वी नेपालमा शासन गरे जुन वर्तमान लिम्बुवान हो।
मध्य नेपालमा किराँत राजवंशका राजाहरू थिए, जबकि पूर्वी नेपालमा लिम्बुवान पनि किराँत वंशका राजाहरू (वर्तमान वर्तमान किराँत लिम्बू जनताका पुर्खाहरू) द्वारा शासन गरिएको थियो। राजा भाऊपुताहhang लिम्बुवान र नेपालको पूर्वी भागमा प्रख्यात थिए भने राजा जितेस्ति काठमाडौं उपत्यकामा सिंहासनमा विराजमान थिए।
लिम्बुवान / पूर्वी नेपाल (राजा bat१7 ईसापूर्व) को राजा पार्बटक
राजा भाऊपुताहhangका वंशका, राजा पार्बटक राजा जीतेहा ofका छोरा थिए र Limb१7 ईसापूर्व लिम्बुवानमा शासन गरे। त्यस अवधिमा राजा पर्बटका हिमालयन क्षेत्र र वर्तमान नेपालको सबैभन्दा शक्तिशाली राजा थिए। राजा पर्बतक मगधका चन्द्र गुप्ता मौर्यसँग गठित थिए र नान्डको राज्यमा उनको सैन्य अभियानमा उनलाई सहयोग गरे। उनको बुवा राजा जितेको शासनकालमा अलेक्ज्याण्डरले भारतमा आक्रमण गरे र उनको राज्य पंजाब र सिन्धमा स्थापित गरे। राजा पर्बतकले राजा चन्द्र गुप्ता मौर्यलाई पंजाब र सिन्धदेखि टाढा ग्रीक सत्राप्स सेल्युकस (सैनिक गभर्नर) लाई भगाउन सहयोग गरे। राजा पार्बतकको चन्द्र गुप्तालाई सहयोगका लागि उनले राजा पर्बतकलाई उत्तरी बिहारमा जग्गा दिए र धेरै किराँती मानिसहरू उत्तरी बिहारमा बसाई सरे। ती मधेस किरात मानिस, वा काशी गोत्रको लिम्बस भनेर चिनिन्थे। राजा पर्बतक ह्या Hangलाई मगध इतिहासकारहरूले पनि मौर्य सम्राटको सहयोगीको रूपमा उल्लेख गरेका छन्।
लिम्बुवान / पूर्वी नेपाल (राजा १२ 125 ई.पू.) को राजा सम्युक
राजा पर्बतकको सात पुस्ता पछि राजा सम्यक लिम्बुवान / पूर्वी नेपालको सिंहासनमा बसे। उनी मधेशिया किरात मानिस (राजा पर्बतकको समयमा बिहारमा बस्नेहरूको सन्तान) बीचमा अलोकप्रिय थिए। बाजदेवहंगको नेतृत्वमा मानिसहरूले राजा साम्युकको बिरूद्ध विद्रोह गरे र उनको पतन गरे। किराना प्रमुखहरूले बाजदेवलाई लिम्बुवाank्कको नयाँ राजा चुने।
बजदेव वंश [सम्पादन]
लिम्बुवानका राजा बाजदेवोहंग (c। १२ BC ईसा पूर्व)
लिम्बुवान क्षेत्रका किरात जनताको क्रान्ति पछि यस क्षेत्रका किराना प्रमुखहरूले विद्रोही नेता बाजदेवोहंगलाई आफ्नो राजा चुने। उनले लिबangमा आफ्नो राजधानी बनाए र आफ्नै राजवंश सुरु गरे। उनको पछि राजवंशका बाह्र राजाहरू पनि थिएः
राजा Sangkhadeo म
राजा सांगाखादेव दोस्रो
राजा देवपावर
राजा भिचुक
राजा घhang्गटुक
राजा Sotumhang
राजा लिमडung्ग
राजा लिजेहा
राजा मापुुनह
राजा Dendehang
राजा कुंडुंगजापा
लिम्बुवानका राजा कुन्डुंगजापा
बाजदेव राजवंशको अन्तिम राजाका चार छोराहरू थिए: मुन्धुge्गे, सन्धुge्गे, केन ह Hang्ग र कोचु ह्या Hang। भनिन्छ कि कोचु ह्या Hang उत्तर बंगालमा बसाई सरे र उनको आफ्नै राज्य कोचपिगुरु स्थापना गरे जहाँबाट कोच भन्ने शब्द आएको हो। राजा कुंडुंगजपाको मृत्युपछि लिम्बुवान अराजकता र अराजकतामा पर्यो र प्रत्येक प्रमुखले आ-आफ्नै ठाउँमा स्वतन्त्र रूपमा शासन गरे।
आठ राजाको युग [सम्पादन गर्नुहोस्]
बाजदेव राजवंशको अन्तिम राजाको समयदेखि लिम्बुवानमा आठ प्रमुख र उनीहरूका सन्तान थिए। तिनीहरूमध्ये कोही पनि सबैलाई वशमा राख्न पर्याप्त शक्तिशाली भएनन् र कोही पनि प्रतिष्ठानमा आएनन्। यस अवधिमा, मानिसहरू लिम्बुवान क्षेत्र र त्यहाँबाट बसाई सरेका थिए र एडी century शताब्दीतिर, चीन र बर्माको शान-मकवान क्षेत्रका मानिसहरुको समूह भारतको असम र अन्ततः नेपालको लिम्बुवान क्षेत्रमा बसाई सरे। लिम्बुवानका मूल किरनहरू, तिब्बतबाट आएका आप्रवासीहरू, बिहार क्षेत्रबाट मंगोलहरू र जनजातिहरू र अन्तमा शान-मकवानका आप्रवासीहरूले लिम्बुवान र लिम्बू संस्कृतिको राष्ट्रियताको नयाँ राष्ट्रको जन्म गरे।
लिम्बुवानमा किरन्ती जनताको क्रान्ति
आठ किराँटी प्रमुखहरूको शासनको पछिल्ला वर्षहरूमा लिम्बुवानको जनसंख्या बढ्यो र परिवार संख्या बढ्दै गयो। यो खतरा हो भन्ने महसुस गर्दै ती आठ शासकहरूले मानिसहरूलाई दबाउन थाले। जब शान मोक्वान मान्छे (लिम्बुवानमा भर्खरको आप्रवासी) को सन्तान हुन सकेनन उनीहरूले आठ जना सेनापतिलाई उखाल्ने योजना बनाए। उनीहरूले अम्बे पोजोमामा भेटे र आठ प्रधानको बिरूद्ध विद्रोह गर्ने निर्णय गरे। विद्रोही नेताहरूले तीन ढु stone्गा खम्बा खडा गरे र वरिपरि तीन आम रूखहरू रोपे। पवित्र पानी छर्के पछि, विद्रोही नेताहरू र विद्रोही सेनाले सबैले अत्याचारी शासकहरूसित लडाईं गर्नेछन् र शासकहरूलाई कुट्ने सम्म घर फर्कने छैनन भनी शपथ लिए। अम्बे पोजोमाको भेट हुने ठाउँ अहिलेसम्म रहेको छ र आठ प्रमुखको लडाई त्यसबेलादेखि लिम्बु मुन्धुममा समाहित छ।
उनीहरूको देशमा विद्रोह भइरहेको थाहा पाए पछि; आठ शासकहरूले आफ्नै सेना खडा गरे र जनसंहार गर्न र शान-मोक्वान वंशका मानिसहरूलाई विस्थापित गर्ने उद्देश्यले। लिम्बुवानका आठ शासक र लिम्बुवानको विद्रोही बीच ठूलो गृहयुद्ध सुरु भयो। विद्रोहीहरूले आठ गाउँहरूमा आठ शासकहरूको सेनालाई हराए। आठै शासक या त मारिए या लिम्बुवान क्षेत्रबाट पछाडि दियो।
दस लिम्बु राजाहरूको युग (––०-११60० [) [सम्पादन गर्नुहोस्]
यसरी एकता र सामर्थ्यका साथ शान मोक्वान मूलका किरान जनताले आफ्ना शासकहरूलाई पराजित गरे। उनीहरूको जीत पछि, विद्रोही नेताहरू फेरि उनीहरूको पवित्र ठाउँमा अम्बे पोजोमा भेला भए। नेताहरूले उत्तरी सीमा तिब्बतमा, बिहारको जलालगढ़को दक्षिणी सीमा, तीस्ता नदीको पूर्वी सीमा र दुधकोशी नदीको पश्चिमी सीमालाई निश्चित गरे। पछि लिम्बुवानको सिमाना पश्चिममा अरुण नदी र पूर्वमा कञ्चनजung्ग पर्वत र मेची नदीमा टु .्गियो।
विद्रोही नेताहरूको बैठकले भर्खरको अधिग्रहित देश लिम्बुवानको नाम राख्ने निर्णय गर्यो किनकि यो धनुष र एरोको बलले जितेको थियो (लि = "धनु", लिम्बु भाषामा अम्बु = "अधिग्रहण")। उनीहरूले लिम्बुवानलाई दश जिल्ला वा राज्यमा बाँड्ने निर्णय गरे र प्रत्येक राज्यमा दश राजाहरू राख्ने निर्णय गरे। उनीहरु लिम्बुवानलाई कुनै पनि बाह्य खतराबाट जोगाउन सबै दश राज्यका सैन्य सहयोग प्रदान गर्न सहमत भए। उनीहरूले आफ्नो राष्ट्रियताको नाम परिवर्तन गरे। सुरुमा लिम्बुवानका राजाहरूलाई मात्र लिम्बस भनिएको थियो र लिम्बुवानका मानिसहरूलाई याख्थुba्बा पनि भनिएको थियो तर समय बित्दै जाँदा लिम्बुवानका मानिसहरूले आफूलाई लिम्बु भन्न थाले। यसरी लिम्बु र याक्थुung्बा शब्द समानार्थी भयो।
लिम्बुवान इतिहासको यो अवधि नेपाल उपत्यकाको लिच्छवी र मल्ल राजवंश कालसँग मिल्छ।
दश शासकहरू, तिनीहरूका राज्यहरू र किल्लाहरू।
सामलुपी साम्बा ह्या Hang - ताम्बरका राजा (उसको राजधानी ताम्बर यियोक)
सिसियेन शेरि Hang ह्या Hang - मेवा र माइवा राज्यहरूका राजा (उनको राजधानी मिरिंगदेन यियोक)
थोक्टोस्को एंग्बो ह्या Hang - अथ्रायाका राजा (उनको राजधानी पोमाजो))
थिन्डोलung्ग खोक्या ह्या Hang - याang्वारोकका राजा (उनको राजधानी Hastapojong Yiok)
ये nga so पापो ह्या - - पनथरका राजा (यशक र फेदिममा उसको राजधानी)
शेंगसेनगम फेदाप ह्या Hang - फेडापका राजा (पोक्लाबंगमा उसको राजधानी)
मुंग ताई ची इमाई ह्या Hang - इलामका राजा (फकफोकमा उसको राजधानी)
सोयाक लाधो (चेजोंग) ह्या - - मिक्लुung (चौबेसे) को राजा (श Shang्गुरी यिओकमा उसको राजधानी)
Tappeso Perung Hang - Thala को राजा (थाला Yiok मा आफ्नो राजधानी)
टाकलung्ग खेवा ह्या Hang - चेतरका राजा (चामलिंग चिमलि Y यियोकमा उसको राजधानी)
लिम्बुवानका दश राजाहरू [सम्पादन गर्नुहोस्]
राजा मुंग मावरोंग ह्या Hangसातौं शताब्दीको सुरूमा, राजा मुंग मावरो Hang ह्या Hang लिम्बुवानको तराई भूमिमा (वर्तमान सुनसरी, मोर and र झापा क्षेत्र) प्रख्यात भए। उनले विराटनगरको पूर्वमा र Bi्गलीको वर्तमान ज Ran्गलको क्षेत्र खाली गरे र त्यहाँ एउटा शहर बनाए। लिम्बुवानका दस जना राजाले इलामको राज्य र बोधे (चौबिसे) को माध्यमबाट तराई भूमिमा प्रभुत्व जमाएको हुनाले उनीहरूले एउटा सामूहिक लिम्बुवान सेना भेला गरे र रli्गली क्षेत्रका राजा माउरोongको खोजी गरे।
माउरोong तिब्बत गए र खम्पा जong्गमा शरण लिए, तर उनलाई अझै लिम्बुवानमा शासन गर्ने महत्वाकांक्षा थियो। जब लिम्बुवानमा दश राजाले शासन गर्थे र जब राजा माउरोong प्रख्यात भए, तब तिब्बतमा राजा स्रong्ग तसेन गेम्पोले शासन गरे। माउरोongले तिब्बती राजा स्रong्ग तसेन जेम्पोसँग सहयोग गरे, खम्पा जong्गको भूटिया जनजातिलाई उनीहरूको सहयोगमा पुर्याए र उत्तरबाट लिम्बुवानमा आक्रमण गर्ने योजना बनाए। राजा माउरोongले लिम्बुवानलाई आक्रमण गरे, लिम्बुवानका दशजना राजाले उनीहरूको फौज ल्याए र हतिया, वालुung्गचung र ताप्की हिमालयमा हुँदै निर्णायक युद्ध लडे। लिम्बुवानका दश राजाहरू हराए र राजा माउरोong लिम्बुवानको शासक भए। लिम्बुवानका दश राजाहरूले अझै पनि मूल मु places्ग माउरोungको अधीनमा रहेका आफ्ना मूल स्थानहरूमा शासन गर्न जारी राखे।
राजा माउरong्गले किराँतका मानिसहरुमा "नामबान" भन्ने चाड पनि शुरु गरे, जहाँ हरेक वर्ष डिसेम्बरको अन्तिम सातामा मानिसहरूले फसल संकलन मनाउँदछन्।
राजा माउरोongको कुनै पुरुष उत्तराधिकारी थिएन, त्यसैले उनी मरेपछि उनका एक जना मन्त्रीले राजा मोक्वान सैन बने। छोटो अवधिको पछि राजा उबा ह्या Hang लिम्बुवान क्षेत्रमा प्रसिद्धीमा आए।
लासाhang वंशको युग [सम्पादन]
किंग उबा ह्या Hang (ruled 84 – -–65 ruled शासित)
राजा मावरोंगको मृत्युपछि उबा ह्या Hang शक्तिशाली र लिम्बुवान क्षेत्रमा प्रख्यात भए। उनले राजा मोक्वान सैनको अधीनमा रहेको लिम्बुवान क्षेत्रलाई नियन्त्रण गरे र राजा भए। उनी लिम्बु जनतामा नयाँ विश्वास ल्याउन र किरान्त मुन्धुम धर्ममा परिवर्तन ल्याउनका लागि परिचित छन्। उनले आफ्ना प्रजालाई टेगरा निing्गवाफुमाng्गको महान् आत्मालाई फूल र फलफूलको पूजा गर्न सिकाए, तर रगतको बलिदान दिएनन्।
उनले इलाममा चेम्पोजो fort्ग किल्ला र दरबार बनाए। उनले लिong्गु पूर्वज देवी युमास्मामng्ग र सर्वोच्च देवता टेगरा निaf्गवाफुमा of्गको सम्मानमा प्रत्येक तीन बर्षमा आयोजना गरिएको टोong्ग सम टो Nam नामको पर्वको परिचय दिए। यो टोong सम टong्ग नाम महोत्सव अझै पनी नेपालको पञ्थर जिल्लामा आयोजित हुन्छ र यसलाई नेपाली भाषामा त्रिशाला पूजा भनिन्छ।
किंग माबो हैंग (शासन 8––-–80०)
लिम्बुवानमा राजा माबो ह्याba आफ्नो बुबा राजा उबा ह्या succeededको स्थानमा आए। उनले लिम्बुवानलाई १ years बर्षसम्म थक्थक्कुम माबो ह्या Hangको उपाधि दिए। उनी लिम्बुवानमा राम्ररी सम्मान र परिचित थिए र धेरैले उनलाई भगवानको पुनर्जन्म हो भनेर पनि विश्वास गर्थे। उनले आफ्नो राजधानी इलामको चेम्पो जोंगबाट पञ्चथरको यासोक जोंगमा लगे।
राजा मुडा ह्या Hang
माबोको मृत्युपछि उनका छोरा मुंगले राजगद्दीमा सफल भए, तर उनी एक कमजोर राजा थिए र आफ्ना बुवा र हजुरबुबाको बिरूद्ध उनी दस लिम्बुवानका सबै शासकहरूलाई वशमा राख्न सक्षम भएनन्। लिम्बुवानका दश शासकहरूले आफ्नै जिल्लामा स्वतन्त्रताको घोषणा गरे र स्वतन्त्र शासन गर्न थाले। लिम्बुवानमा अराजकता र अराजकता व्याप्त थियो किनकि शासकहरू र कुल समूहले लिम्बुवान माथि आफ्नै प्रभुत्व स्थापित गर्न खोजेका थिए। यसरी लिम्बुवान विभाजित भयो र लासा वंशका राजाहरू केवल पाँचथर क्षेत्र र दक्षिणी लिम्बुवानका राजाहरू भए।
किंग वीडो ह्या Hang
लिम्बुवानको अव्यवस्था र एकीकरणमा, राजा मुदा ह्या hang आफ्नो छोरा विडो ह्या by द्वारा सफल भए। उनले पानथारको हेलंग दरबारबाट शासन गरे। पाँचथर जिल्लामा राजा मुदा ह्या Hang नेम्वाang ह्या hang प्रमुखसँग लडाई गरिरहेका थिए, उही प्रमुख राजा राजा ह्याoसँग लडे। जब प्रमुख नेम्वाang ह्या hangले पराजित गर्न असफल भए उनले राजा वेदो ह Hang्गको हत्याको षडयंत्र रचे, उनले हेलेंग दरबारको नजिक हुन आफ्नी बहिनी दालिमालाई विवाह वीडो ह्या Hangसँग विवाह गरे। राजा वेदो ह्या Hangलाई उसको शत्रुहरूले मारे जब उनी सुतिरहेका थिए। नेम्वाang प्रमुखकी बहिनी रानी डालिमा हत्याको बखत राजा बुडोको बच्चाबाट गर्भवती भइन्। मुख्य पाथो Hang ह्या Hang वर्तमान पञ्चथर क्षेत्रको शासक हेल palace्ग दरबारको सिंहासनमा विराजमान थिए। रानी दलिमाले हेलांग दरबार छोडिन् र इलामको चेम्पोजो palace्ग दरबारमा बस्न गए। राजा उबा ह्या Hang द्वारा निर्मित लासांग राजवंश राजाहरूको पैतृक घर चेम्पोजोंग दरबार थियो।
किंग चेम्जो Hang ह्या Hangलासा राजवंशको पाँचौं राजा राजा चेमजो Hang ह्या Hang थियो। ऊ ईलामको चेम्जो palace्ग दरबारमा जन्मेको थियो जहाँ उसको आमा बस्नुहुन्थ्यो। जब उहाँ जन्मनु भएको थियो उसकी आमाले उनको छोरीको रूपमा लुगा लगाएर भेष बदली गरिन् भन्ने डरले कि मुख्य पाठोong ह्या Hang्गका मान्छेहरू आएर उनलाई मार्नेछन्। उनले उनलाई भनिन् कि उनका बुबाका शत्रुले उनलाई नष्ट गर्नेछन् यदि तिनीहरूले उहाँको वास्तविक पहिचान पत्ता लगाए भने। उनी एक केटीको भेषमा एक बुद्धिमान र बलियो व्यक्ति हुन थाले। उनकी आमाले उनलाई लिम्बुवानको उत्तरी भागमा आफ्ना पिताको अनुयायीहरूका बारेमा बताउनुभएपछि उहाँ त्यहाँ पुग्नुभयो र प्रमुखहरूसँग गठबन्धन गर्नुभयो। हेलंग दरबारमा सबैले एक जिल्ला प्रमुखको बिहे मनाईरहेको बेला उनले एउटा अचम्मको हमला गरे। हेलंग दरबार कब्जा गरेपछि, उनले त्यहाँ उपस्थित सबैलाई आफ्नो परिचय प्रकट गरे र तिनीहरूले उसलाई साँचो शासक र लेट किंग वेदो ह Hang्गको उत्तराधिकारीको रूपमा स्वीकार गरे। उसको कुनै वास्तविक नाम नभएको र ऊ चेम्जोong्गको पुरानो दरबारमा जन्म भएको हुनाले भेला भएका प्रमुखहरूले उनको नाम चेम्जो Hang ह्या Hang राख्ने निर्णय गरे जुन उसको नाम भयो। उनले फेरि सम्पूर्ण लिम्बुवानलाई एकजुट गर्ने प्रयास गरे र वर्तमान पञ्थर, इलाम, धनकुटा, सुनसरी, मोरrang र झापाबाट विस्तार गर्न सफल भए। ती दिनहरूमा मोरrang सुनसरी, मोरrang र झापाको तराई भूमिहरू मिलेर बनेको थियो, जबकि उत्तरी लिम्बुवान अझै टुक्राहरूमा थिए।
राजा सिरिजुंगाको युग (––०-15 १)) [सम्पादन गर्नुहोस्]
राजा गलिजुung्गा जसले राजा उबा ह्या Hangको समयमा लिम्बुवानको याang्वारोक राज्यमा शासन गर्थे; उभाhang्ग गलीजुung्गाको अवधिमा ओभरलर्ड थियो। राजा मुदा ह्या hang्ग कमजोर भए र राजा गलिजुungका नाति लिम्बुवानको नियन्त्रण हराउन थालेपछि सिरिजुंगा उत्तरी लिम्बुवान क्षेत्रमा सत्तामा आए। राजा सिरिजung्गाका पुर्खाहरूले नेपालमा किराँत युगको अवधिमा काठमाडौं उपत्यकामा शासन गरेका थिए।
उत्तरी लिम्बुवानको एकीकरण
राजा मुदा ह्या Hangको अराजक कालमा, राजा सिरिजुंगा यति शक्तिशाली भए कि सबै लिम्बू प्रमुखहरूलाई उनको वशमा राख्न सकिन्छ।
प्रसिद्ध सिरिजुंगा किल्लाहरू
राजा सिरिजुungले वर्तमानमा तेह्रथुम जिल्लाको सिरजung र सांखुवासभा जिल्लाको चैनपुरमा दुई ठूला किल्लाहरू बनाए। किल्लाहरूलाई सिरजुung्गा किल्ला भनिन्थ्यो, र संरचनाहरूका अवशेषहरू अझै पनि उभिएका छन्।
राजा सिरिजुंगा लिपि
राजा सिरिजुंगा लिम्बसमा सिरिजुंगा लिपिलाई डिभोलप गर्ने र परिचय गराउन पनि जानिन्छ, जुन आज पनि प्रयोगमा छ। मुन्धुम, किराँत लिम्बू धार्मिक ग्रन्थ मुन्धुममा लेखिएको छ कि राजा सिरीजुंगालाई निसममng (लिम्बु शिक्षाका देवता) ले उनको साथ फोकटangलुung्गमा पर्वतमा जान आग्रह गरे। देवीले उनलाई पहाडको सब भन्दा गहिरो गुफामा लगे र त्यहाँ लेखिएका ढु of्गाको पाटी दिए। त्यहाँ उनीसँग ज्ञानको शक्ति पनि थियो। देवीले उनलाई त्यो भाषा कसरी पढ्ने र लेख्ने भनेर सिकाए र आफ्ना मानिसहरूलाई धर्मशास्त्रहरू फैलाउन भने। राजा आफ्नो दरबारमा फर्किए र लिम्बू मानिसहरूलाई लिपि र ज्ञान सिकाउन थाले।
राजा सिरिजुंगाको किपट भूमि प्रणाली राजा सिरिजुंगा आफ्नो प्रख्यात भूमि सुधार कानूनका लागि पनि परिचित छन्। उनले किपत भूमि प्रणाली लागू गरे जसद्वारा उनले जमिनहरू प्रत्येक कुल वा गाउँका प्रमुखहरूलाई बाँडिदिए र उनीहरूलाई आफ्नो जग्गामा पूर्ण अधिकार दिए। प्रमुखका शक्तिहरू उनको सिमाना भन्दा परसम्म फैलिएनन् र प्रमुखले लिम्बुवानको रक्षाका लागि लिम्बुवानका सबै राजाहरूलाई युद्धको समयमा उनको गाउँबाट पूर्ण सैन्य सहयोग पुर्याउने अपेक्षा गरिएको थियो। किपट प्रणालीको एउटा महत्त्वपूर्ण विशेषता यो थियो कि न त मुखियाले न त उनको मानिसहरूलाई न त कुनै जग्गा बेच्नका लागि बेच्न नै अनुमति दिइन्थ्यो न अरु वंशलाई। गैर-गोत्र सदस्यहरूलाई केवल समय अवधिको लागि जग्गा भाडामा लिन अनुमति दिइन्थ्यो र स्थायी जग्गा स्वामित्व लिनु हुँदैनथ्यो। सबै छोराहरू र अविवाहित छोरीहरू बीचमा बराबर भूमि विभाजन गर्नुपर्ने थियो। उनले यो पनि आदेश दिए कि गाउँका सबै प्रमुखले गाउँहरुमा शासन गर्न उनीहरुलाई सहयोग पुर्याउन चार जना सदस्यहरुको चुम्लुung भनिनु पर्छ। प्रमुखले सबै कुल / गाउँ बैठकहरू र चाडहरूको अध्यक्षता गर्नुभयो। उनीसँग पर्याप्त शक्तिहरू पनि थिए जसले गर्दा उनका निर्णयहरूलाई अन्तिम मानिन्थ्यो। राजा सिरिजुंगाको समयदेखि नै लिम्बुवासीहरू आफ्नो जग्गामा विशेष किपट अधिकारहरू उपभोग गर्दै आएका छन्। कसैले किपट जग्गा लिन सक्तैन र भूमि जमिनमा विशिष्ट कुलको थियो। लिम्बुवानका राजा सिरीजुंगाले बनाएको किपत भूमि प्रणालीले नेपालका अन्य किरान्त क्षेत्रहरूमा पनि लोकप्रियता प्राप्त गर्यो। किपट जग्गा प्रणाली किराँत राई, किराँत सुनुवार र तामाngका मानिसहरूले प्रयोग गर्थे। राजा सिरिजुंगा पछि राजा महेन्द्रसम्मका लिम्बुवान क्षेत्रका सबै शासकहरूले लिम्बुवानको किपाट प्रणालीको विशेष कानून र रीतिथितिलाई उनीहरूको राज्याभिषेक हुने बित्तिकै वा ठीकै गर्ने वाचा गरेका थिए।
राजा सिरिजुंगा पछि दश राजाहरूको अवधि [सम्पादन गर्नुहोस्]
राजा सिरिजुंगाको मृत्युपछि लिम्बुवानमा फेरि लिम्बुवान राज्यका दशजना राजाले शासन गरे; यो समयावधि 15 15 १ to देखि १84 las। सम्म चल्यो। 6th औं शताब्दीमा लिम्बुवानको महान् क्रान्ति पछि बनेको दस राज्यहरू सबै त्यस्तै रहे। लिम्बू राष्ट्र, संस्कृति, भाषा र जातीयताको वर्तमान अवस्थाले यस अवधिमा आकार लिएको छ भन्ने विश्वास छ।यस अवधिमा लिम्बुवानको तल्लो भूमि (वर्तमान सुनसरी, मोरrang र झापाको तराई भूमि) सामूहिक रूपमा मो M्ग भनेर चिनिन्छ राजा मुung्ग मावरंग ह Hang्गको समयदेखि नै आफ्नै रूपमा राज्यको रूपमा विकसित भयो। १ 14०० को शुरुवातमा, मोर Kingdom राज्यले इलाम र मिक्लुक बोधे (चौबिसे) को साम्राज्यबाट अभिवादन गर्दछ र आफ्नै शासन गर्न थाल्यो। मोरrang राज्यको सिमाना पूर्वमा कन्काई नदी, पश्चिममा कोशी नदी, उत्तरमा शuri्गुरी किला र दक्षिणमा भारतमा जलाल गढीमा राखिएको थियो। राजा सांगला इ Ing मोरrangको तराईका लिम्बुवान राज्यको पहिलो राजा बन्यो it ०० बर्ष पछि यसको पछिल्लो राजा थियो। उनले लिम्बुवानका अन्य राजाहरूसँग गठबन्धन निर्माण गरे र राम्रो सर्तमा रहे। उनले वरातप्पामा उनको राज्य निर्माण गरे र त्यहाँबाट शासन गरे। राजा स Pun्गला इ Ingको छोरा उनका छोरा पुla्ला इन्ग पछि आयो जसले पछि हिन्दू धर्म परिवर्तन गर्यो र उनको नाम परिवर्तन गरेर अमर राया इन्ग राखियो।
सांगालाइ dyn राजवंश राजाहरू [सम्पादन गर्नुहोस्]
राजा सांगला ई Ing्ग (राज वंशको पहिलो राजा)
राजा पुg्ला इन्ग (अमर राया इन्ग बने)
राजा कीर्ति नारायण राया इन्ग
राजा आप नारायण राया इन्ग
राजा जारायण नारायण राया इन्ग
राजा इन्धि Narayan नारायण राया इन्ग
राजा विजय नारायण राया इन्ग
मोरrang राज्यको राजा वंशका अन्तिम राजा विजय नारायणले फेदपका राजा मरे ह Hang्ग खबाhebसँग राम्रो मित्रता बनाए। त्यस पछि उनले राजा विजय नारायणलाई उनको नाम पछि नयाँ शहर निर्माण गर्न सल्लाह दिए र यसरी विजयपुर शहर बसालियो। आजको धरान सहर नजिकैको विजयपुर सहर १ 177474 सम्म मोर all राज्य र समस्त लिम्बुवानको राजधानी बनेको थियो। राजा विजय नारायणले फेदपका राजा मरे हंग खेबांगलाई विजयपुरमै बस्न राजी गरे र मोरrang राज्यलाई उनको प्रधानमन्त्रीको रूपमा शासन गर्न सहयोग गरे। राजा मरे ह Hang खबाang्ग प्रस्तावमा सहमत भए र उनको प्रधानमन्त्री पदवी उनको वंशका लागि वंशानुगत स्थिति भयो। यस प्रकार राजा विजय नारायण राया संगलाइ effectivelyले राजा मरे ह effectivelyलाई आफ्नो प्रधानमन्त्री बनायो र मरे ह Hang्गको छोरा बजाhang्ग राय खेबाangले उनको बुबाको नेतृत्वमा फेदापको राज्यमा शासन गरे। राजा विजय नारायणले रायालाई “राजा” भन्ने उपाधि पनि मरे ह्या toलाई दिए। त्यसबेलादेखि राजा मुरे ह Hang खबाang लिम्बुवानको पहिलो प्रधानमन्त्री र लिम्बुवानका दोस्रो राजा बन्न सफल भए जसले हिन्दू “राय” भन्ने पदवी पाए।
समय बित्दै जाँदा राजा विजय नारायण राया सँलगाइ and र उनका प्रधानमन्त्री मरे ह Hang खबाheb बीचको सम्बन्ध झन झन बढ्यो। राजाले मरे ह्या Hangलाई आफ्नी छोरीलाई बलात्कार गरेको आरोप लगाए र उनलाई मृत्युदण्ड सुनाए। मोरrangका राजाले मरे ह Hang्गको विश्वासघातको समाचार सुनेपछि उनका छोरा राजा बजाhang खबाhebले मोरrangका राजालाई सजाय दिने निर्णय गरे। उनी मकवानपुर गए र मकवानपुरका राजा लो ह Hang्ग सेनको सहयोग मागे। १ Mak०8 मा किराँत सेनाको सहयोगमा मकवानपुरका राजा लोहा Sen सेनले विजयपुर कब्जा गरे। आफ्नो बुबाको मृत्युको बदला लिन आएका फडापका राजा बजाhang्ग खेबांग युद्धको मैदानमा मरे; यही समयमा राजा विजय नारायणको पनि प्राकृतिक कारणले मृत्यु भयो। त्यसपछि मकवानपुरका राजा लोहाhang सेनले राजा बजाhang खबाhebको छोरा र मरे ह Hang्गको नाति विद्या चन्द्र राय खेबांगलाई मोरrang राज्यको प्रधानमन्त्री नियुक्त गरे र उनलाई मोरrang शासन गर्न स्वायत्तता दिए। लोहांग सेन मकवानपुर फर्के र राजा विद्या चन्द्र राय खेबांग लिम्बुवानको वास्तविक राजा भनेर मान्यता पाउन ल्हासा गए। राजा विद्या चन्द्र सफलतापूर्वक शाही दस्तावेज प्राप्त गर्दछन् दलाई लामाले उनलाई फेदप र मोरrangको शासकको रूपमा मान्यता दिए। यसै बीचमा, लिम्बुवानका बाँकी राज्यहरू आफ्नै राजाहरूले शासन गरे।विभाजित लिम्बुवानको युग (१ 160० – -१7474१) [सम्पादन]
मोरrangका राजा विजय नारायण संगलाइंगको मृत्यु र त्यसपछिको फेदका राजाले बदला लिने युद्धले मोकोवानपुरका लो ह Hang्ग सेनले लिम्बुवानको मोरrang राज्यलाई जित्यो। यस घटनाले विभाजित लिम्बुवानको युगमा पु .्यायो किनभने लिम्बुवान राज्यहरूको सम्बन्ध अब अस्तित्वमा थिएन। लिम्बुवानका दस राज्यहरूमध्ये केवल थोरैले सेन राजासँग गठबन्धन गरे र उनलाई उनीहरूको शासकको रूपमा देखे। यसै बीचमा, १ 1641१ मा, जब राजा फुंचो नामग्याल सिक्किमको राजा बने, तम्बर राज्यको स्वतन्त्र लिम्बू राजाहरू, याang्ग्वोक राज्य, पँथर राज्य र इलाम राज्यले सिक्किमेका राजासँग गठबन्धन गरे र लिम्बुवानलाई आधामा विभाजित गरे। १ 1641१ देखि १4141१ मा सिक्किमका राजा पुंचो नामग्यालको सिंहासनपछि, पूर्वी र उत्तरी लिम्बुवान राजाहरूले सिक्किमका राजाहरूसँग गठबन्धन गरे।
पूर्वी र उत्तरी लिम्बुवान (१––१-११741१) मा नामग्याल राजवंशको युग [सम्पादन गर्नुहोस्]
१ 1641१ देखि १4141१ सम्म करिब सय वर्षसम्म ताम्बर, याang्गवारोक, पानथार र इलाम राज्यका लिम्बु राजाहरूले सिक्किमका राजासँग गठबन्धन गरे र उनलाई उनीहरूको शासकको रूपमा देखे। यस समयमा लिम्बुवानका अन्य राज्यहरू पनि मकवानपुरका सेन राजासँग मिले। १ Puncho० मा राजा पुंचो नामग्यालको मृत्यु भयो र उनका छोरा उनका छोरा टेन्सong्ग नम्गलले उनको सट्टामा तीन रानीको विवाह गरे। कान्छी रानी लिम्बुवानकी थिइन, र उनको नाम रानी थung्गवा मुक्मा, यwa्गवारोकका राजा यong्ग या ह Hang्गकी छोरी थिइन्। सिक्किमका राजा तेन्सong्ग नामग्यालले एउटा नयाँ दरबार बनाए र आफ्नो कान्छी रानीलाई यसको नाम राख्न भने। उनले यो नाम "स Kh्गीत खिम" राखीन् जसको अर्थ नयाँ घर हो। समयको साथ यो नाम "सोनखिम" बाट "सुक्खिम" मा परिवर्तन भयो, र अन्ततः "सिक्किम" नाम अस्तित्वमा आयो। सिक्किमको मूल नाम लेप्चा भाषामा मेयल, लिम्बु भाषामा चुंगजung र भुटिया भाषामा डेन्जो। थियो। राजा टेनसong उनका छोरा र तेस्रो राजा छ्याग्दोर नामग्याल पछि आए। उनको समयमा, भूटानले सिक्किमलाई आक्रमण गरी आठ बर्षसम्म कब्जा गर्यो। तिब्बतीहरूको सहयोगमा उनले आफ्नो सिंहासन फेरि प्राप्त गरे। उनको १ 17१16 मा मृत्यु भयो र उनको सट्टा उनका छोरा, राजा ग्युरमी नामग्यालले शासन गरे। १ 173333 मा सिक्किमका राजा ग्युरमी नामग्याल निस्सन्तान मरे, तब उनको मन्त्रीले आफूलाई “ताम्डि G ग्याल्पो” शीर्षकबाट सिक्किमको राजा घोषित गरे र राब्तेन्तेसे दरबारको सिंहासनबाट शासन गर्न थाले। उनले १ 173838 देखि १4141१ सम्म शासन गरे। यसले सिक्किमसँगको लिम्बू गठबन्धनलाई विचलित तुल्यायो किनभने अन्य मन्त्रीहरूले शिशु राजालाई सिंहासनमा राखेका थिए। १ Meanwhile41१ मा, लिम्बु विद्वान् लिम्बुवानको याang्गारोक राज्यको श्रीजung्गा सि Sing थेबे नामको लिम्बू विद्वान पश्चिमी सिक्किममा त्यहाँका किरात मानिसहरूलाई लिम्बू लिपि र साहित्य सिकाउन आए। पेमायाँत्से मठका तिब्बती ताछाhang लामालाई लिम्बू सिरिजुंगा जिन थेबेको कार्यहरूको डर थियो। तिनीहरूले उनलाई एउटा रूखमा बाँधेर बाणले मारे। यसले लिम्बुवान र १ Limbim१ मा सिक्किमका राजासँग सम्बन्ध राख्ने लिम्बुवानका सबै राज्यहरूका राजाहरूमा रिस उठ्यो र सिक्किमका राजाहरूलाई उनीहरूको शासक र सहयोगीको रूपमा रोक्न खोज्यो। यसरी नाम्ग्याल राजवंश १ Limb41१ मा लिम्बुवानमा अन्त्य भयो र सिक्किमसँगको सम्बन्ध तोडेपछि चार लिम्बू राजा र उनीहरूको राज्य तटस्थ र स्वतन्त्र भए।
श्चिमी र दक्षिणी लिम्बुवानमा सेन राजवंशको युग (१ 160० -17 -१69)) [सम्पादन]
१ 160० to देखि १69 69 From सम्ममा करीव १ 160० बर्षमा मकवानपुरका सेन राजाहरू मोरrangका नाममात्रका राजा थिए र अन्य पाँच राजाहरू लिम्बुवानसँग मिले। लिम्बुवानमा सेन राजवंशको युग मोरrangका प्रधानमन्त्रीको मृत्युको बदला लिन राजा लो ह Senग सेनद्वारा मोरrang राज्य कब्जामा लिएर शुरु भयो।
किंग लो हैंग सेन (१–० – -–१)
विजयपुरमा मोरrang राज्यको सिंहासनमा राजा लो ह Sen्ग सेनको सिंहासनपछि लिम्बुवान पनि हिन्दु प्रभावको चरणमा प्रवेश गरे। लिम्बुवानका सबै राजाहरू, तिनीहरूका मन्त्रीहरू र तिनीहरूका प्रमुखहरूले तिनीहरूका मूल किराँत लिम्बुको नामलाई हिन्दू नाममा परिवर्तन गर्न शुरू गरे। केकिing लो ह Hang्ग सेनले १ 160० to देखि १4141१ सम्म शासन गरे र लिम्बुवानका सबै राजाहरू जो उनको पक्षमा सिक्किमको पक्षमा थिएन उनीहरूलाई लिन सफल भए। उनले लिम्बू जनता र उनीहरूका प्रमुखलाई वचन दिए कि किपट भूमि क्षेत्र, लिम्बू भाषा, संस्कृति र हजारौं वर्षदेखि चलन आएको जीवन शैलीको संरक्षण हुनेछ। उनले लिम्बू राज्यहरूका राजाहरूलाई पनि प्रतिज्ञा गरे कि उनीहरूले आफ्नो राज्यहरूमा पूर्ण स्वायत्तता र शक्ति प्राप्त गर्नेछन्। यसरी राजा लो ह Hang्ग सेन लिम्बुवानमा राजाहरूको राजा बन्न र महाराजाधिराजको पदवी लिन सफल भए। उनले मकवानपुरको अदालतमा तीन लिम्बू मन्त्रीहरू नियुक्त गरे। त्यतिन्जेल, मोरrangको राजधानी यसको राजधानी विजयपुरसँग राजा मुरे ह Hang खबाang्गको वंशजबाट थियो, जसलाई सांगलाइ राजवंशको समयमा प्रधानमन्त्रीहरू थिए।
राजा हरिहर सेन (१––१–––)
लो ह Hang्ग सेनका नाति राजा हरिहर सेनले हजुरबुबालाई मोरrangको सिंहासनमा राखे। उनले मोरंगलाई बिहारको गोंडवारासम्म विस्तार गरे, आफूलाई "हिन्दुपति महाराज" भन्ने उपाधि दिए, र तल्लो मोर inको चञ्जितपुरमा एउटा नयाँ दरबार बनाए। उनले आफ्नो नाति बिधाता इन्द्र सेनलाई मोरrangको सिंहासनमा राखे। यसलाई हहरिहर सेनका छोराहरूले मन पराएनन त्यसैले गृहयुद्ध सुरु भयो। यो अराजक संघर्षमा राजा हरिहर सेनका कान्छो छोरा सुभा सेन विजयी भए र मोर rulingको शासन गर्न थाले।
राजा सुभा सेनले मोरrangलाई २२ वर्ष शासन गरे, जबकि राजा बिधा इन्द्र सेनले मोरrangमा शासन पनि गरे। राजा सुभा सेन र बिधाता इन्द्र सेन दुबैलाई पूर्णिया नवाबको दरबारमा आउन धोका दिइयो जसले उनीहरूलाई धोका दिए र उनीहरूलाई दिल्लीको मुगल सम्राटमा पठाए। दुबै काका र भतिजा राजाहरू मुगल सम्राटको हातमा मरे। यस विश्वासघातको बारेमा थाहा पाएपछि, राजा बिधता इंद्र सेनकी पत्नी रानी पद्मदिता इन्दुराज राजेश्वरीले लिम्बुवानका नौ जना राजा मोरंग राज्यका सहयोगीहरूलाई पूर्णिना नवाबलाई सजाय दिन सहयोग पुर्याए।
रानी पद्मधिता इंदुराज राजेश्वरी सबित्र सेन (१ 170०–-२–)
स समयमा लिम्बुवानका नौ राज्यहरूमा शासन गर्ने राजाहरू, चेम्जो King किंग, पासेनामा राजा, लिंग्डम किंग, खेवा राजा, सुक्मी राजा, मक्खीम राजा, वाजी किंग, गाभा किंग, र शाह ह्या Hang किंग थिए। तिनीहरू मोरrangको सेन किंग्स द्वारा रोय शीर्षक थियो, रोय राजा बराबर थियो।
चेम्जो Limb राजा र जलाल गढ़मा पूर्णिया नवाबको नेतृत्वमा लिम्बुवानको संयुक्त सेनासँग बदलाको अर्को युद्ध भयो। लिम्बुवान सेनाहरू विजयी थिए; उनीहरूका नेताहरूले दक्षिणमा जलाल गुरमा सीमाना स्थापित गरे।
लिम्बुवानका राजाहरूले राजधानी मोरrangलाई चञ्जितपुरबाट विजयपुर फिर्ता गर्ने निर्णय गरे। तिनीहरूले रानी पद्मधिता इन्दुराजराजेश्वरीलाई विजयपुरको सिंहासनमा राखे। त्यस्तै खेडाang राजवंश राजाहरूले मोर primeको प्रधानमन्त्रीको रूपमा काम गरे र अन्य लिम्बुले मन्त्री र चौतारियाको रूपमा काम गरे।
१ 17२१ मा पूर्णियाका नवाबहरूसँगको बदलाको १ fifteen वर्ष पछि लिम्बुवानले दक्षिणमा पूर्णिया राज्यसँग मैत्रीपूर्ण र व्यापारिक सम्बन्ध स्थापित गरे। राजा पासेनामा, जो मोरrangका मन्त्री पनि थिए, पूर्णिया गए र द्विपक्षीय सम्बन्ध स्थापित गरे।
राजा महिपति सेन (१–२–-–१)
लगभग बीस वर्ष शासन पछि, रानी पद्मधिताको मृत्यु भयो। लिम्बुवानका राजाहरू र उनका मन्त्रीहरू भेला भए र मकवानपुरका महिपति सेन, दिवंगत राजा सुभा सेनको छोरो, मोरrangको राजाको रूपमा चुने र उनलाई विजयपुरको सिंहासनमा राखे। उनी प्रभावकारी ढ Limb्गले लिम्बुवानका राजा अथवा लिम्बुवानको महाराजाधिराज बने। महिपति सेन कमजोर राजा थिए; ऊसँग कुनै वैधानिक मुद्दा थिएन, तर अठार जना अवैध छोरा थिए। कामदत्त सेन, नाजायज छोरा मध्ये जेठो, मोरrangका राजा महिपति सेन र लिम्बुवानका महाराजाधिराजको स्थानमा हुनेछन्।
राजा कामदत्त सेन (१––१-––)
राजा महिपति सेनको शासनकालमा मोरrangका प्रधानमन्त्री फेडाप राज्यका राजा बिचन्द्रचन्द्र राय खेबंग थिए। जब महिपति सेनको मृत्यु भयो, उनले कामदत्त सेनलाई मोरrang राज्यको पूर्ण शासक हुन दिएनन् किनभने उनीलाई कामदत्त अवैधानिक ठानेका थिए। यस समयमा सेन राजाहरूले मोरrangको अधिकांश तराई भूमि लिम्बू राजाहरू र प्रमुखहरूलाई व्यक्तिगत जागीरका लागि दिएका थिए कि तिनीहरू आफूहरू विरुद्ध विद्रोह गर्दैनन् भन्ने विश्वास राख्दै थिए।
राजा कमदत्त सेन र उनका प्रधानमन्त्रीको बिचमा झगडा बढ्दै गयो जब सत्ता संघर्षको तनाव बढ्यो; प्रधानमन्त्री बिचित्रचन्द्र राय खेबाang उनको छोरा बुद्धि कर्ण राया खेबा byले उनको ठाउँमा राखेका थिए। बुद्धी कर्णले आफ्नो पिताको कामदत्त सेनलाई राज्यको मामिलाबाट भत्काउने नीति अनुसरण गर्यो। त्यसपछि अन्ततः कामदत्त सेनसँग पर्याप्त थियो; उनी विजयपुर आए र सिंहासन कब्जा गरे र बुद्ध कर्णलाई मोरंगबाट निकाले। मद्दत लिन बुद्ध कर्ण सिक्किमको रबेन्डेन्से दरबारमा गए।
कामदत्त सेन एक योग्य शासक बने र सबैसँग राम्रो सम्बन्ध स्थापित गरे। उनले घोषणा गरे कि लिम्बुवानका सबै लिम्बु राजाहरू, तिनीहरूका मन्त्रीहरू र सेनापतिहरू आफ्नै वंशका हुनुपर्दछ र उनीहरूलाई उनको आफ्नै परिवारको रूपमा व्यवहार गर्नु पर्छ। उनले लिम्बुवानमा अत्रोयाका राजाकी बहिनी राजकुमारी थgs्गसम अ Ang्गोहह marriedसँग पनि विवाह गरे। उनले मिक्लु B बोधे किंगडम (चौबिसे) का राजा शामो राया चेम्जो Primeलाई प्रधानमन्त्रीको रूपमा नियुक्त गरे र विजयपुरको दरबारमा आएर आफ्नो देशको प्रबन्ध गर्न अनुरोध गरे। उनले फेरि लिम्बुवानका सबै जनता र प्रमुखलाई स्वायत्तता र किपतको ग्यारेन्टी गरे। उनले भूटानका राजा, सिक्किम र तिब्बतका राजासँग मैत्री सम्बन्ध स्थापित गरे। भुटानका राजा देव जुदुरले राजा प्रतिनिधि काम दत्ता सेनको राज्याभिषेकमा आफ्ना प्रतिनिधिहरू समेत पठाए। मोरrang र लिम्बुवानको दक्षिणमा पूर्णिया राज्यसँग पहिले नै राम्रो सम्बन्ध थियो र उनले भक्तपुरका राजा रंजीत मल्लसँग पनि राम्रो सम्बन्ध विकास गरे।
यसैले लिम्बुवानका जनताप्रति उनको तुष्टीकरण नीति र छिमेकी देश लिम्बुवानसँगको राम्रो सम्बन्धका कारण उनले लिम्बुवानमा धेरै विश्वास र लोकप्रियता प्राप्त गरे।
यसैबीच १ 17 69 in मा मोरrangका निर्वासित र दुखी प्रधानमन्त्री बुद्ध कर्णले बैठकमा जाँदै गर्दा मोरrangमा घात लगाएर मारिएका राजा कामदत्त सेनको हत्या गर्ने षडयंत्र रचे।
विभाजित लिम्बुवानको युग
मोरrangका राजा बुद्ध कर्ण राय खेबांग (१–– – -––)
कामदत्त सेनको हत्या पछि बुद्ध कर्ण विजयपुर आए र मोरrang र लिम्बुवानको अन्तिम राजा बने। तर राजा काम दत्त सेनको मृत्युको खबर पाएपछि लिम्बुवान र उनीहरूका सहयोगीहरूले बनेका सबै राज्यहरू विभाजित भए। लिम्बुवानका राजाहरूको बुद्ध कर्णको बफादारी थिएन। उनलाई मोरrang र सम्पूर्ण लिम्बुवानको शासनमा सहयोग गर्नका लागि सक्षम मन्त्रीहरू र सेनापतिहरूको गम्भीर आवश्यकता थियो। उनले मानिसहरूलाई मिक्लु B बोधे किंगडमका राजा शामो राया चेम्जो forलाई खोज्न मानिसहरू पठाए।
यो समयमा,
राजा श्रीदेव रॉय फागो - मैवा किंगडमका राजा
राजा रैना सिंग राया Sering - मावा राज्य को राजा
राजा अता ह्या Hang - फेडाप राज्यको राजा
राजा सुभावंता लिबाang - ताम्बर राज्यका राजा
राजा योंग या Hang ह्या Hang - यang्गवारोक किंगडमका राजा
राजा थेगीम ह्या - - पनथर राज्यको राजा
राजा लिंग्डम ह्या Hang - इलाम राज्यको राजा
किंग शामो रोया चेम्जो Hang ह्या Hang - मिक्लु B बोधेका राजा (चौबिसे, दक्षिणी पन्थर सहित)
राजा खेवा ह्या Hang - चेतरका राजा (दशमझिया, जलहरा र बेलहरा क्षेत्र सहित)
राजा बुद्ध कर्ण राय खेबांग - मोरrangका राजा (वर्तमान सुनसरी, मोर Mo र झापा क्षेत्रहरू सहित)
राजा शामो राय चेम्जोjong लिम्बुवानका राजाहरू र लिम्बुवानका प्रमुखहरूलाई गोरखाका राजासँग सन्धिमा हस्ताक्षर गर्न जिम्मेवार थिए। राजा शमो चेम्जो मोरrang राज्यका प्रधानमन्त्री पनि थिए र राजा बुद्धी कर्ण अंग्रेजको सहयोग लिन विजयपुरबाट टाढा हुँदा मोरrangलाई प्रभावकारी ढंगमा शासन गरे। इलामका राजा, राजा लिंग्डमको छोरो, गोर्खाका राजासँग सन्धि गर्ने लिम्बुवानको अन्तिम राजा थिए।
१ork7474 मा गोरखाका राजा र लिम्बुवानका राजाहरू र विजयपुर, मोरrangका तिनीहरूका मन्त्रीहरू बीचको सन्धि पछि लिम्बुवान गोरखा युद्ध लिम्बुवानमा शाह वंशको युग [सम्पादन]
राजा पृथ्वीनारायण शाह (१–––-––)
लिम्बुवान इतिहासमा राजा पृथ्वी नारायणले खेलेको मुख्य भूमिका लिम्बुवान भूमिलाई आफ्नो गोरखा राज्यमा समाहित गर्नु थियो। यसपछि गोरखा साम्राज्य नेपाल भयो। लिम्बुवानका पहिलेका दस राज्यहरू सत्रह जिल्लामा विभाजित थिए; पहिलेका राजाहरू नयाँ राजाको अधीनमा सुब्बा बने र तिनीहरूलाई स्वायत्तता प्रदान गरियो जुन समयको साथमा खेर गयो। किपट अधिकारमा धान क्षेत्र, चराउने क्षेत्र, वन, जल स्रोत, नदी र खनिज स्रोतहरूको स्वामित्व समावेश थियो। नेपालका बाँकी देशहरुमा "राईकर" जग्गा स्वामित्वको प्रणाली थियो भने लिम्बुवानले मात्र राज्यलाई “किपत” प्रणाली स्वीकृत गरेका थिए। गोर्खा राजाले लिम्बुवानलाई स्वायत्तता दिने नीति लिम्बस सधैं उहाँप्रति वफादार रहेको सुनिश्चित गर्नु थियो। यसरी गोर्खाहरूले सिक्किमलाई कब्जा गर्न र लिम्बु भाइहरूलाई मज किराँतको किराँत खम्बू (रईस) लाई एकै समयमा परास्त गर्न सजिलो हुनेछ। यो शाह शासकहरूको विभाजन र शासन नीति को एक उदाहरण हो।
इ.स. १ 17ork74 को गोरखा-लिम्बुवान सन्धिले लिम्बुवान गोरखा युद्धको अन्त्य गर्यो।
गोरखा राजा पृथ्वीनारायण शाहको तर्फबाट गोरखा भारद्वार, अभिमन सिंह बस्नेत, पार्थ भण्डारी, कीर्तिसिंह खवास र बाली बनिया, गोरखा राजा कहिल्यै जबरजस्ती कब्जा गर्दैनन् भन्ने प्रतिज्ञा गर्दै “नुन पानी” (नुन-पानी) को सपथ लिन शपथ लिन सहमत भए। लिम्बस कीपत भूमि (स्वायत्त भूमि) न त तिनीहरूलाई नष्ट गर्नुहोस्। यदि उसले उनीहरूको किपट जग्गा कब्जा गरी तिनीहरूलाई नष्ट गर्यो, तब गोरखा राजाले शपथ लिएका र विश्वास गरेका देवताले उनलाई, उनका सन्तान र राज्यलाई नष्ट गर्थे। यस शपथ ग्रहण समारोहमा गोर्खा र लिम्बू प्रतिनिधिहरूको अगाडि एउटा ठूलो तामाको काठी ल्याइयो र त्यसमा एक पाथी (आठ पाउण्ड) नुन राखियो। लिम्बू मन्त्रीहरूले यसमा पानी खन्याए र पानीमा नुन मिक्स गर्न राम्रोसँग हलचल गरे। तब मन्त्रीहरूले गोरखा भारदारहरूलाई पानीबाट नुन निकाल्न आग्रह गरे। तिनीहरूले जवाफ दिए कि नुन मिसिएको थियो र पानीबाट निकाल्न असम्भव भएको छ।
लिम्बू मन्त्रीहरूले भने: “नुन पग्लियो र यसलाई पानीबाट निकाल्न असम्भव छ, तर पानी भने स्वादिलो भएको छ। तिमी गोर्खाहरु पानी जस्तै छौ, र हामी किरात लिम्बू मानिसहरु नुन जस्तै छौ। तपाईं गोरखा मान्छेहरू हामी चाहन्छन् कि हामी तपाईंमा पग्लोस्, तर तपाईं पहिले जस्तो हुनुहुन्न। जब हामी तपाईंसँग मिक्स गर्दछौं वा मिस गर्दछौं, तब तपाईं गोर्खाहरू पहिले भन्दा धेरै उच्च हुनुहुनेछ। तर, यदि तपाईले किपट जग्गाको अधिकार लिई हामीलाई धोका दिनुहुन्छ भने, यस सम्झौताको उल्ल not्घन नगरेकोमा तपाईं कस्तो शपथ लिनुहुन्छ? ”गोरखा राजाको तर्फबाट गोरखा भारदारहरूले उनीहरूको हातमा एक मुट्ठी नुन पानी लिए र कसम खाए किपाट जमिन (स्वशासित स्वायत्त भूमि) जबरजस्ती गरेर गोरखा राजाले उनीहरूलाई कहिल्यै धोका दिँदैन। यदि गोर्खा राजाले त्यसो गरे भने, उनका सन्तानहरू नुन जस्तो पग्लिनेछन् र संसारबाट लोप हुनेछन्। त्यसपछि गोरखा भारदारहरूले किरन लिम्बू मन्त्रीहरूलाई प्रश्न गरे कि "यदि उनीहरूले" नुन पानी "सम्झौता भंग गरी गोरखा राजालाई धोका दिन्छन् भने त्यस्तो सम्झौताको उल्लting्घन नगर्न उनीहरुले के शपथ लिन्छन्। किरात लिम्बू मन्त्रीहरूले मुठ्ठीभर नुन पानी लिए र शपथ लिए। कि तिनीहरू कहिल्यै गोरखली राजाको विरूद्धमा जान्छन यदि तिनीहरूले त्यसो गरे भने तिनीहरूका सन्तानहरू पनि नुन जस्तै पग्लिनेछन् र संसारबाट लोप हुनेछन्।
नुन-पानी (पवित्र र महत्त्वपूर्ण तत्वहरू) मा त्यस्तो सम्झौता गरिसकेपछि, गोरखा राजाको तर्फबाट गोरखा भारदारहरूले विजयपुरका लिम्बू मन्त्रीहरूलाई निम्न सन्धि पत्र, वा लाल मोहर दिए।
१ Mo7474 मा मोरrang राज्यका लिम्बू मन्त्रीहरू र गोरखा राज्यका राजा पृथ्वीनारायण शाहबीच भएको सम्झौताको अनुवादः
“यो हाम्रो सम्झौता होस् कि म तपाईंलाई मेरो आफ्नै परिवारको सदस्यको रूपमा चाहन्छु। मेरो धार्मिक दिमाग राम्रो छ। तपाईं अब देखि मेरो संरक्षण अन्तर्गत हुनुहुन्छ। मेरो शक्तिले, तपाईंको देश अब मेरो हो तर तपाईं अझै हाम्रो हुनुहुन्छ। म तपाईंको परिवारको प्रगति र सुरक्षाको जिम्मेवारी लिने छु। तपाईको स्वामित्वमा रहेको कुनै पनि चीजमा म तपाईको अधिकारहरू राख्छु। तपाईं मेरो अधिकारीहरूसँग सम्पर्क राख्नुहुन्छ, तिनीहरूलाई मद्दत गर्नुहोस् र तपाईंको भूमि पूर्ण रूपमा उपभोग गर्नुहोस् जबसम्म यो अवस्थित छ। तपाईं नौ लाख राई भन्दा फरक हुनुहुन्छ, किनकि तिनीहरूका राजाहरू विस्थापित हुनेछन्। आफैंलाई राजा भन्छौ विनाशकारी हुँदैन। मलाई तपाईको नीति र राम्रो आशय थाहा छ। "" सिक्किमको राज्य हामीसंग सहमत हुन सकेन। मेरा अधिकारीहरू पूर्ण भूमि लिएर तपाईंको भूमिमा आएका छन्। तपाईं अब तिनीहरू सबै मार्फत आउँछ। तपाईं उनीहरूसँग सहमत हुनुहुन्छ र माथिको ब्यक्तिले तपाईंको भूमि व्यक्तिगत रूपमा लिनुहोस्। म यसका साथ माथि कहिल्यै उल्लेख गरिएको शर्तहरू पालना गर्न सहमत छु कि कहिले पनि तपाईंको भूमि जबरजस्ती लिनु हुँदैन र ध्वंश पार्नु हुँदैन। म तामाको प्लेटमा कसम खान्छु र भन्छु कि यदि मैले माथि उल्लेखित प्रतिज्ञाहरूलाई उल्ल .्घन गरेको छु भने, तब म र मेरा परिवारहरू निर्भर र आराधना गर्ने, मेरा सन्तान र मेरो राज्यलाई नष्ट गर्न सक्ने परमेश्वर नै हुनुहुन्छ। मैले माथि उल्लेखित सम्झौता लेखेको छु र यसै गरी माथि उल्लेखित लिम्बु भाइहरूलाई हस्तान्तरण गर्दछु। सम्बटको बीस दोस्रो श्रावणको अठारह सय तीस देशको राजधानी हाम्रो शहर कान्तिपुरमा यो आशीर्वाद र भाग्यशाली होस्। ”
जब गोरखा र मोरोong राज्यहरू बीचको सम्झौताको खबर मोर Kingdom राज्यका सहयोगीहरूले सुने, तब मेवा राज्य, फेदप राज्य, मैवा राज्य र ताम्बर राज्यका लिम्बू शासकहरू पनि बिजयपुर (वर्तमान धरान) सम्म गठबन्धनमा सामेल हुन आए। गोर्खा किंगले उही शर्त र सन्धि अन्तर्गत। चेपोjong ह्या Hang (श्रीशुन राई) को नेतृत्वमा पापो ह्या Hang, थेगिम ह्या Hang र नेम्वाang ह्या Hang क्षेत्रका शासकहरूले गोर्खा राजालाई पनि त्यस्तै सर्तमा सामेल हुने निर्णय गरे।
यसरी लिम्बुवान-गोरखा युद्ध १ 177474 मा अन्त्य भयो, जब लिम्बुवानका सबै शासकहरू गोरखा राज्यमा सामेल भए, यंगवारोकको राजा (यang्गवारोकको राज्य वर्तमान ताप्लेजुung, पञ्चथर) र इलामका राजा लिdom्गडमका राजा बाहेक। परिवार
राजा राणा बहादुर शाह (१–––-––)
राजा पृथ्वीनारायण शाहका नाति, राजा राणा बहादुर शाहको लिम्बुवानमा भूमिका सिक्किमको बिरूद्ध लड्नका लागि लिम्बुवानका पुराना राजाहरू, अहिले सुब्बास र सेनापतिहरूलाई सशस्त्र बनाउन मात्र सीमित थियो। उनले उनीहरूलाई काठमाडौं बोलाए र लिम्बुवानका चार पूर्व राजाहरूको नेतृत्वमा गोरखाका राजाले लिम्बू सेना खडा गर्न र सिक्किमको बिरूद्ध लड्न करिब १०7 बन्दूक, 35 3535 तरवार र 25२25 धनुहरू दिए।
राजा गिरवाना जुद्ध विक्रम शाह (१––––१16१))
सिक्किमको तीस्ता नदीको पश्चिममा कब्जा गरेपछि नेपाल फेरि तिब्बत र अन्ततः चीनसँग युद्धमा डुबेको थियो। तिब्बतसँगको युद्धमा तिब्बतका सुमूर लामा काठमाडौंमा शरण लिएका थिए। जब नेपालले उनलाई चीन फिर्ता दिन अस्वीकार गर्यो, नेपाल र तिब्बतको बिरूद्ध युद्ध भयो। त्यस बेला चिनियाँहरूले लिम्बुवानका जनतालाई उनीहरूको गोर्खा राजाको बिरूद्ध विद्रोह गर्न उक्साए। जनरल तुंग थg्गले बन्दुक, गनपाउडर, तोप र अन्य हतियार लिम्बुवानमा लिम्बसमा पठाए। भनिन्थ्यो कि गनपाउडरको लगभग १००० पाथी र सीसाको 500०० पाथी लिम्बसमा पठाइएको थियो।
लिम्बुवानमा विद्रोह
१ 186767 मा, दशकुणलाई धनकुटामा लिम्बुवान जनताको सांस्कृतिक अधिकार बिगार्नको विरोधमा बहिष्कार गरिएको थियो। राज्य सरकारले लिम्बुवानका जनतालाई दशेन मनाउन बाध्य तुल्यायो वा यसको नतिजा भोग्न बाध्य पार्यो। यो लिम्बुवानका जनतालाई अस्वीकार्य थियो, त्यसैले धनकुटामा विद्रोह सुरु भयो र फैलियो। गोर्खा शासकहरूले चाँडै उक्त विरोधलाई दबाए र त्यहाँ दुई जनाको मृत्यु भयो।
१ 1870० मा, राणाहरूको लिम्बू भाषा दमन नीतिले लिम्बुवानमा अर्को विद्रोहको कारण भयो। लिम्बू लिपि वा लिम्बू भाषाको शिक्षालाई राष्ट्रविरोधीको रूपमा लिइन्थ्यो, त्यसैले राज्यले नेपालको सबै जातीय र आदिवासी भाषाहरू र संस्कृतिहरूलाई दबाउने नीति अपनायो। धेरै लिम्बस या त कार्यान्वयन गरियो वा तिनीहरूको मातृभूमिबाट टाढा दियो।
किंग त्रिभुवन (१ – १–-––)राजा त्रिभुवनको शासनले लिम्बुवानमा किपतको प्रणालीमा धेरै परिवर्तन देख्यो। यद्यपि राणाले जंगलको अधिकार र किपट प्रणालीको अन्य खनिज अधिकार हरण गरिसकेका थिए। १ 13 १। मा, सरकारले कानून बनायो जसमा भनियो कि लिम्बुवानमा खेती गरी ल्याइएका कुनै पनि नयाँ जमिन राईकर भूमिमा परिणत हुनेछ। यो विशेष गरी नयाँ खेत जग्गा लक्षित गर्न डिजाइन गरिएको थियो जुन ज and्गल र चराउने क्षेत्रहरूबाट बनाइएको थियो। तर फेरि, त्यो १ 177474 को गोरखा लिम्बुवान सन्धिको भावनाको बिरूद्ध थियो, जसमा राज्यले लिम्बसलाई उनीहरूको जग्गा आफ्नै तरिकामा प्रयोग गर्न दिए। १ 177474 को सन्धि र किपत प्रणालीका अनुसार वन क्षेत्र सुभा र चुम्लung्गको सहमति र स्वीकृतिले जग्गा जमिनलाई खेत जग्गामा परिणत गर्नुपर्यो भने त्यो राज्यको सवालमा पर्ने थिएन। यसका साथै नदी र जल खनिजहरूको साथसाथै ज fore्गल र चराउने जमिनहरू किपत प्रणालीमा समाहित भएका थिए। १ 17 १ In मा, राणा सरकारको एकतरफा कानूनमा भनिएको छ कि लिम्बु मालिकले within महिना भित्र loansण तिर्न नसके लिम्बुवानको किपट जग्गा "राईकर" जग्गामा परिणत हुन सक्छ। यो पूर्ण रूपमा १ 177474 को सन्धिको बिरूद्ध थियो, जसले अरुण नदीको पूर्वी लिम्बुवान जग्गाहरू कहिल्यै राईकर प्रणालीमा हस्तान्तरण गर्न नसक्ने बताएको छ। सन् १ 1920 २० सम्म सुभा र उनीहरूको चुम्लुungमा पनि अदालतको परम्परा अनुसार अदालत गर्ने अधिकार थियो।
इलाम को लिम्बस प्रतिरोध मा उठे
१ 26 २26 मा, राणा सरकारले लिम्बुवानमा पञ्चायत प्रणालीको शुरूवात गर्यो, त्यस्तै पञ्चायत प्रणालीले लिम्बुवानमा सुभा र चुम्लung्ग सरकारको ठाउँ लिइयो जुन १ 1774 of को गोरखा-लिम्बुवान सन्धिले पनि थाल्यो। १ policies7474 सन्धिले दिएको अधिकारलाई बिस्तारै कम गर्दै जाने सरकारी नीतिहरूको बिरूद्ध। यसरी राज्यले लिम्बुवानको स्वायत्तता र लिम्बु जनताको अधिकारलाई हटाउन खोज्यो। यस सम्पूर्ण गाथाको सब भन्दा चाखलाग्दो र अनुचित पक्ष त्यो हो कि, कुनै लिम्बु सुभा वा चुमलुung सदस्यलाई कहिले सोधेको थिएन र उनीहरूको विचारलाई कुनै विचार दिइएन। सन्धि र सम्झौताहरू हस्ताक्षर वा दुई पक्षको सम्झौताको साथ विघटन हुन्छन्, तर १ 177474 को गोरखा-लिम्बुवान सन्धि कहिल्यै परामर्श भएन र राज्यले एकपक्षीय रूपमा लिम्बुवान जनतालाई विस्थापित गर्यो। यसैबीचमा, नेपाल सरकारले किपट जग्गाको शोषण गर्न गैर लिम्बु र गैर किराँत व्यक्तिहरूको लिम्बुवानमा सामूहिक आप्रवासन गर्न प्रोत्साहन गरिरहे।
१ 50 .०-1१ मा, जब नेपालको बाँकी भागमा राजनीतिक आन्दोलन भइरहेको थियो, त्यहाँ अधिक राजनीतिक अधिकारको माग गर्दै लिम्बुवानमा पनि लिम्बु / किराँटी विद्रोह भइरहेको थियो।
राजा महेन्द्र (१ 195 ––-–२)
दस लिम्बु राजाहरूको समयदेखि नै एउटा परम्परा रहेको थियो कि जब पनि नयाँ राजाको स्थापना हुन्छ, वा नयाँ सरकार गठन हुन्छ, सुभा र चुम्लु members सदस्यहरूको एक प्रतिनिधिमण्डल राजधानी शहरमा जान्छन् र उनीहरूका चिन्ताहरूको जवाफ दिन्छन्। १ 60 In० मा, लिम्बुवान क्षेत्रको चुम्लु from्गबाट लिम्बू सुभाषको एक प्रतिनिधिमण्डल राजालाई १ remind7474 को गोरखा-लिम्बुवान सन्धिको बारेमा सम्झना गराउन र लिम्बुवानको अधिकार सम्बन्धी ग्यारेन्टी लिन काठमाडौं गए। लिम्बुवान प्रतिनिधिमण्डलसँगको भेटपछि राजाले शाही आदेश जारी गरे जसमा "लिम्बुवानमा लिम्बू जनताको परम्परागत अधिकार र सुविधाको संरक्षण हुनेछ" भन्दै सन्धि गरे।
१ 19 .64 मा राजा महेन्द्र र उनको सरकारले भूमि सुधार ऐन ल्याए जसमा सरकारले १.8 हेक्टर भन्दा बढी जमिन जग्गा कब्जा गर्नुपर्ने थियो। यो सम्पूर्ण नेपालमा लागू गरियो, तर लिम्बुवान भने बेग्लै थियो किनकि लिम्बुवानको जमिन फेरि किपाट प्रणालीको अधीनमा थियो, राईकर प्रणालीको अधीनमा थिएन। जमिन किपाट धारकहरू बाहेक अरू कुनै व्यक्तिगत रूपमा बेच्न वा स्वामित्व लिन सकिदैन, यो साम्प्रदायिक थियो जुन एउटा कुल वा मान्छेको समूहको हो। तर फेरि १ 177474 सन्धिको भावनाको बिरूद्ध जाँदा प्रजातान्त्रिक मूल्यमान्यताहरु खेर गयो र लिम्बुवान जनतालाई बेवास्ता गर्यो, सरकारले लिम्बुवानका मूल मानिसहरु वा १ 1774y को सन्धिसँग परामर्श गरेन र उनीहरुको जग्गा सर्वेक्षण लिम्बुवानमा अगाडि बढ्यो। राजा पृथ्वीनारायण शाह सहमत भए कि उनी लिम्बुवानको जग्गा सर्वेक्षण नगर्ने, नाम लिने वा लिने छैन।
भूमि सुधार ऐन १ 64 .64 बिरूद्ध लिम्बुवान विद्रोह
भूमिसुधार ऐन लागू भएको लगत्तै लिम्बुवानका सुभाष र अन्य धेरै लिम्बु व्यक्तिहरूले लिम्बुवान र विद्यमान सन्धिमा भूमि सुधार ऐनको मुद्दा र यसको प्रभावलाई उठाए। लिम्बसलाई यो कुरा स्पष्टसँग थाहा थियो कि लिम्बू जनताको उनीहरूको भूमिमा रहेको "सन्धि सुरक्षित पारम्परिक" अधिकारहरू हनन गर्ने यो अर्को कार्य हो। भोलिपल्ट नै अवस्था तनावग्रस्त भयो, किपट जग्गामा बसोबास गर्ने गैर-लिम्बु भाडामा लिने समय अवधिमा भाडा तिर्नेहरूले जग्गा स्वामित्वको घोषणा गर्न सकिए। लिम्बू जनताको अस्तित्व, यसको संस्कृति, परम्परा र स्वायत्तता खतरामा थियो। राजा पृथ्वीनारायण शाहले लिम्बसलाई आफूले लिम्बुवानको जग्गाको सर्वेक्षण नगर्ने प्रतिज्ञा गरेका थिए, किनभने उनी आफैंका थिएनन्, तर लिम्बुवानका मानिसहरूले मात्र गरेका थिए। त्यस्तै १ 19 .64 भूमिसुधार ऐनपछि राजा महेन्द्रले लिम्बुवानका प्रतिनिधिमण्डललाई उनीहरूको जग्गा लिन नदिने आश्वासन दिएका थिए, तर उनी यो काम नगरी मरे र उनी लिम्बू जनताको स्वायत्तता बचाउन असफल भए।
किन कारण लिम्बुवानमा किपत प्रणाली राज्य र हिन्दू बस्तीहरूको लागि समस्या बनेको थियो
१) लिम्बुवानमा किपट जग्गामा राज्यको कुनै अधिकार थिएन।
२) राज्यले राजस्व कमाउन वा लिम्बुवानमा जमिनको प्रयोग गर्न सक्दैन किनकि लिम्बसको नदी, पानी, जsts्गल, खानी र खनिजहरूको अधिकार थियो।
)) लिम्बु किपत मालिकहरूले कुनै पनि समयमा उनीहरूको भाडादारहरूलाई उनीहरूको किपट भूमिबाट टाढा जानका लागि अनुरोध गर्न सक्दछन्।
Strategic) आफ्नो रणनीतिक स्थान र राजधानीबाट धेरै टाढा भएकोले राज्यले विद्रोही लिम्बसलाई नियन्त्रणमा राख्न विशाल हिन्दू बसोबास गर्नेहरूले लिम्बुवानका जनतालाई आफ्नो नियन्त्रणमा लिनु पर्यो।
भूमि सुधार ऐन अघि, नेपालको कुल खेतीयोग्य जमिन, लगभग,%% वा करिब २.१ मिलियन हेक्टर जमिन राईकर प्रणाली अन्तर्गत थियो, र २% वा करिब 400०००० हेक्टर जमिन गुठी संगठनको अधीनमा थियो। केवल at% वा 000 77००० हेक्टर जमिन किपत प्रणाली अन्तर्गत थियो। मुख्य फरक यो थियो कि, नेपालका सबै जमिनहरू राज्यको स्वामित्वमा थिए र राईकर प्रणाली अन्तर्गत स्वामित्वका लागि राज्यले मानिसहरूलाई दिएका थिए। राईकर जग्गाको स्वामित्व कागजातहरू राज्यले दिएका थिए र सबैभन्दा महत्त्वपूर्ण कुरा राईकर जग्गा कसैलाई पनि बेच्न सकिन्छ। जबकि किपट प्रणालीमा साम्प्रदायिक / कुल अधिकारीहरूले जग्गा स्वामित्व पाएका थिए, किपट जग्गा शाही वा राज्यको अधिकारका कारण प्रदान गरिएको थिएन, मालिक उसको स्वामित्वमा थियो किनकि ऊ वा उनी जग्गाको हो जुन सँधैका लागि जग्गाको स्वामित्वमा थियो। राज्यले लिम्बुवानको जग्गालाई कहिल्यै कब्जा गर्न सकेन र किन कि यो सन्धि अस्तित्वमा किपट अधिकारको समर्थन गर्थ्यो, त्यस्तै राज्य र अधिकारका लागि गैरकानुनी थियो जसले एक हातबाट त्यो अधिकारलाई टेक्ने प्रतिज्ञा गरेको थियो, अर्को एउटा टुक्रा टुक्रा गरेर। हात रेग्मीले भने कि किपट जग्गामा राजा र राज्यको कुनै अधिकार थिएन, साम्प्रदायिक अधिकार सर्वोच्च थियो।
१ 177474 को सन्धिमा पृथ्वीनारायण शाहले कसम खाए कि “यदि हामीले तपाईंको जग्गा कब्जा ग case्यौं भने हाम्रा पुर्खा देवताहरूले हाम्रो राज्य र वंशलाई नष्ट गरून्” रेग्मीले अझै दावी गरे कि यो शपथ राजा पृथ्वीनारायण पछि सबै अन्य राजाले फिर्ता लिएका थिए। प्रत्येक नयाँ राजाले किपत अधिकार कायम गर्ने वचन दिए र वचन दिए तर उनीहरूले अर्कोतर्फ ती नीतिहरूलाई प्रायोजित गरे जसले किपत अधिकार बिस्तारै खेर गयो।
राजा वीरेन्द्र (१ 197 –२-२००१)
पञ्चायती व्यवस्थाले "एक देश एक राजा, एक भाषा एक संस्कृति" को पुरानो नीति अपनायो। यो राज्य र नेपाली भाषा द्वारा प्रायोजित थियो र सबैलाई हिन्दू धर्म थोपाइएको थियो। अन्य धर्म, रीतिथिति, भाषा र परम्पराको अस्तित्वलाई तल हेरेका थिए र प्रोत्साहित गरिएको थिएन। भूमिसुधार ऐनको कार्यान्वयन भएदेखि नै लिम्बसको दुर्व्यवहार, दुर्व्यवहार र सबैभन्दा महत्त्वपूर्ण कुरालाई विश्वासघात गरेकोमा राज्यतर्फ विरोध र असन्तुष्टि फैलिएको थियो। सन् १ 68 .68 मा एकल हाते सन्धि उल्लंघन गरेकोमा असन्तुष्टि व्यक्त गर्न आएका लिम्बू प्रतिनिधिमण्डललाई जेल र यातना दिइयो। त्यस्तै लिम्बुवान लिबरेशन फ्रन्ट पार्टीका अग्रगामीहरूलाई पर्चा वितरण गर्ने र लिम्बसलाई उनीहरूको अधिकार सम्बन्धी शिक्षा दिने प्रयासका लागि तीन वर्ष जेल सजाय र यातना दिइयो। १ 197 2२ मा, अरू केही लिम्बुवान लिबरेशन सदस्यहरूले नयाँ राजा वीरेन्द्रको साथ एउटा प्रतिनिधिमण्डल लिए र लिम्बुवान स्वायत्तताको मुद्दालाई पुनर्जीवित गर्न खोजे तर चाँडै दमन गरियो।
१ of 1990 ० मा चुनाव पछि प्रजातन्त्रको पुनर्स्थापना भयो। १ the74wan को लिम्बुवान गोरखा सन्धिमा आधारित लिम्बुवान स्वायत्तता र लिम्बु जनताको अधिकार उठाउने पहिलो पार्टी भएको लिम्बुवान लिबरेशन मोर्चालाई नेपाल निर्वाचन आयोगले चुनावमा भाग लिन अनुमति अस्वीकृत गर्यो जबकि धेरै धार्मिक हिन्दू कट्टरपन्थी पार्टीहरू चलाउन अनुमति दिइयो।
रिपब्लिकन युग र अब लिम्बुवानमा [सम्पादन गर्नुहोस्]
तत्कालीन राजा ज्ञानेन्द्रले सत्ता छोडेपछि लिम्बुवान र लिम्बुवान सम्बन्धित पार्टीहरू पहिलो समूह भए जसको पीडा भयो। उनीहरूले पहिलो शान्तिपूर्ण हडतालको व्यवस्था गरे जसबाट नेपाली जनताले उनीहरूसँग अन्यायपूर्ण व्यवहार भएको र उनीहरू न्यायको लागि कत्तिको इच्छुक छन् भन्ने थाहा पाऊन्। अगस्त –-,, २००,, संघीय लिम्बुवान स्टेट काउन्सिल र अन्य पार्टीहरूको शान्तिपूर्ण हडताल र विरोध कार्यक्रमहरू मध्ये पहिलो थियो। माग पहिले जस्तो छ, १ aut7474 मा आधारित स्वायत्तता र आदिवासी अधिकारको मान्यता।
लिम्बुवानका जनताको भावना बुझ्दै विभिन्न राजनीतिक दलहरू जस्तै माओवादी र अन्यले संघीयतालाई आफ्ना घोषणापत्रमा समावेश गरे।
आदिवासी जनजातिको अधिकार सम्बन्धी संयुक्त राष्ट्रस D्घीय मस्यौदा घोषणा पत्रले लिम्बुवानका जनताले अन्यायपूर्वक गुमाएको अधिकारलाई कानुनी रूपमा प्राप्त गर्ने नयाँ आशा पनि ल्याएको छ। लिम्बु जनताको संगठन किरणंत याकथु Ch चुम्लुungले लिम्बुवानको किपट र जग्गा मुद्दाहरूको अगाडि अगाडि बढ्ने नीति र विचार राखेको छ।
लिम्बुवानको भविष्य [सम्पादन]
यो निश्चित हो कि लिम्बुवान संघीय राज्य वा प्रदेश बन्ने छन र उनीहरु नेपालको संविधान र नेपाली एकताको स्वरुपमा हुनेछन्। जब लिम्बुवान जनता दमनकारी विगतको अन्धकार छायाबाट बाहिर आउँदैछन्, लिम्बस र लिम्बुवानका जनता यति पुरानो इतिहासको लामो समयदेखि रहेको भूमिमा नयाँ आशा, नयाँ विकास र नयाँ भविष्य ल्याउन चाहन्छन्।
